El Bambin D`oro - O menino de ouro - Ademar Lizzot

segunda-feira, 13 de agosto de 2018

Ascoltemo el Lizot. Spùncia par ascoltarlo:



Talian

La cità de Bento Gonçalves, che par noantri taliani l`é Bento-
Cramento, ze la capital del vin del Brasil e anca la cità de nostro nipotin e bambin d`oro Vinicius, che`l ze un tosatel che nte so facieta se pol veder la identificassion dea so prossedensa, dela Provìnsia de San Piero, patrono del paese. In questo mese de agosto al giorno 14, fà suo terso
cumpleano e se anca, s-ciantina ze la so età, el ga confermà a tutiquanti che`l ga eredità la stirpe dea nostra gente, de laoro, simplissità e credensa in Dio e con la gràssia dela Divinità el ga da esser un omo de ben, franco e sincero, che mena dentro del cuor, umiltà e la grandiosità del perdon e dopo da ressere, ntel futuro la inossensa dei bambini ga da esser sempre in suo cuor e soratuto el ga menar avanti la cultura taliana e el idioma dei nostri noni. Adesso go la fedùcia de dir che dentro de so peto bate un cuor de contadin, parvia che quando el vede tera, bestiolete e piante, in so òcii spunta un splendor de felicità e sempre che scolta una cansion gaussa o taliana, ghe vien un sgrisolon de brio in ànima. El so magnar predileto
ze la polenta, el formàio, salame e par bever, sugo de ua, confermando cossì so orìgene. Bisogna dir che anca el fà dispeti, parvia che í toseti i ze sempre pi dispetosi che le tosete, tutavia i so dispeti ze de quei che fá rider anca al suo angeleto che nò l`abandona mai. El suo piasere l`é alsarse su e montar nte suo tratoreto de scherzar e con grando brio far finta de esser un tratorista drio laorar ntel vignal, sostgnando quelo che disea nostri noni, che..”.Ì òmeni i ze compagno dei cavai, quando í ze boni,
i vien al mondo pronti.”
Adesso che son ntel scomìnsio dea mia veciàia el destin me ga lontanà a intorno de setessento chilometri dei mei nipotini e questa distànsia insieme dei ricordi, me fà vegner un sgrissolon de malinconia come sel fusse una scùria che bate forte nel cuor. Alora par calmar m`anima, sguardo la
calmaria dei cocheri che con so fòie bele e piene de simplissità mena una ombria de suavità a la sàbia dela spiàgia e dopo quando el sol el ze a tramonto par sora dela imensità del mar me vien n'ària de contantessa parvia dela gràssia de esser insieme de questa natura maraveiosa. Cossì, davanti el mar in silénsio sero í me òcii e me par da veder visini a me mei due nipotini, e la magia de questo sentimento mena conforto in mio cuor.
Dopo quando la soavità del s-ciaro dela luna sustituì la luminosità forte del sol menando el s-curir, insieme vien la calmaria dea me ànima. L`é un momento speciale che el mondo me par da esser picinin, compagno de un diamante de un valor che nò se pol mea misurar e in quel àtimo, davanti
la bonansa del mar, sguardo l`é onde che vien impassìbile cumpir so destin de basar la sàbia dela spiàgia e dopo ritornar piene de contantessa a la imensità del oceano. Cossì con l'ànima indenociada ringràssio al Paron del mondo par questa maravéia e in preghiera ghe domando protession e
benedission a mei nipotini e a tutiquanti bambini del mondo.

Ademar Lizot.

Tradução Para português

Bento Gonçalves é a capital nacional vinho e também a cidade de meu querido neto
Vinicius, menino que tem no olhar e na face a identificação de sua procedência, da Província
de São Pedro, Padroeiro da Querência. Neste mês de agosto completa três anos de idade e
apesar da tenra idade já deu o testemunho que herdou a estirpe de nossa gente, de trabalho,
simplicidade e fé em Deus e com as bênçãos da Divindade ele à de ser um homem de bem,
franco e sincero que leva no coração humildade e a grandiosidade do perdão e que no futuro
quando crescer que ele conserve sempre a inocência que toda criança tem e que leve sempre
com orgulho a cultura de nossa gente. Assim tenho a confiança de dizer que dentro de seu
peito pequeninho bate um coração Gaúcho, pois quando vê terra, animais e plantas, surge em
seu olhar um brilho de contentamento e quando escuta uma música autentica Gaúcha, sente
brio na alma. A sua bóia predileta é a polenta, o queijo, salame e suco de uva, confirmando
suas origens. Posso dizer que também as vezes é arteiro, pois os meninos sempre são mais
bagunceiros que as meninas, porem são aquelas bagunças que até os anjos acham graça. Seu
prazer é subir em seu tratorzinho e com brio brincar de tratorista trabalhando no parreiral,
confirmando os ditos de nossos avós de que o homem é igual ao cavalo, quando é bom já
nasce pronto.
Agora que estou vivendo o começo de minha velhice, o destino me distanciou por mais de
700 km de meus netinhos e a saudade que sinto deles é como um açoite que bate forte em
meu coração. Por isso muitas vezes para acalmar minha alma, sento nas areias da praia e fico
olhando a calmaria dos coqueiros, com suas folhas simples e belas que deixam uma sombra
suave nas areias. Assim em frente ao mar, fecho os olhos e até parece que vejo meus netinhos,
brincando, correndo junto a mim e com a magia deste sentimento, parece que esqueço a
distância que nos separa. Depois quando o sol se põe na imensidão do mar, momento que a
lua com sua luminosidade suave, começa substituir o clarão forte do sol e traz na garupa um
escurecer de paz, é também um momento que o mundo me parece pequeno, igual um
diamante de valor imensurável, é um instante que em frente à mansidão do mar admiro as
ondas que chegam eternas e impassíveis cumprir seu destino de beijar as areia da praia e
depois voltar contentes à imensidão do oceano, então com a alma de joelhos agradeço ao

Patrão do mundo por estas maravilhas e numa oração peço humildemente proteção e a
benção para meus netinhos e todas as crianças do mundo.

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostou?Comente aqui e se possível inscreva-se.

Topo