Una Giornada de Piova

terça-feira, 29 de setembro de 2020

Ascoltemo la stòria strucando soto: Una Giornada de Piova



  

 

 Una Giornada de Piova                                     

Che bela cosa che zera una giornada de piova sti ani ntela colonia, soratuto quando dopo de na seca longa e el  giorno se s-ciaria grisso e nuvoloso, co`l  sol talmente sconto dadrio dele nùvole carghe de ràgii e i  trovoni che  stea a s-ciocar e pèrderse ntei confini del firmamento par liberar la piovesina che se anca la viegnea zo pimpianeto, la portea insieme na consolassion a tutiquanti, co la erba che rinasse e el rieto che spande fora par l`orlo, anca par le bestiolete zera na granda alegria,  el gal co so galine scampea fora del punaro par cavar fora mignoche e, ntel gramado l`é piègore, vache e vedele de meno de`n ano, tute insieme drio pascolar quela grama ùmida e sugosa, insieme del caval che relìnsia contento come sel fusse anca lu drio ringrassiar a San Piero par quela piovesina.  

Nte quela giornada de piova se aprofiteva par far laori in torno dela casa, scartossar e sgranar  mìlio ntela stala, far dressa co la paia de formento e sestele con vìmene. Al dopo el meso di, intanto quel  pupà  andea far el suo sonet dopo del pranzo, se andea zo in cantina schersar, giugar  carte e divertirse. Però se gavea pròpio gusto  ntei giorni de piova zera quando se copea porchi, alora el pupà disea:’-Toni monta ntel baio e và dir al zio Faustino par gusar el cortel che diman matina gavemo due porchi par copar.  Alora in quel altro giorno ancora soto piova, de matina bonora se fea el fogo par boier la àqua e, in sèghito capitea el zio che`l gavea el ofìssio de copador e na man santa par pareciar salami e osacol quel fea con tuta calma e perìssia e, el se stimea che solche lu savea tirar via el vel de la panseta del porco sensa taiarlo, parchè se restea qualche buso rovinea su el ossacol e, pien de pròsia el disea che no`l gavea mai sbalià una cortelada nel cuor e cossì no maltratea tanto la povera bèstia e,  vanti de darghe el colpo, el bevea na sboconada de una caciassa brasiliana de quele pròpio cative, fursi co la incombensa de firmarghe el polso.

 Però zera sempre na granda dificoltà  par cavar fora el porco del sichero,  par che tante volte el pesea de pi de 200 kili e bisognea trè o quatro omi de forsa par rabaltarlo, tègnerlo e, ligarghe le gambe co na striga par darghe la cortelada ntel cuor.  Dopo morto se lo trea par sora dela tola par scominsiar a broarlo co la àqua pròpio calda  par tirarghe via el pel e, dopo de pelà  se verdea la pansa par tirar fora budele, figà e cuor, alora se lo spartia al meso par mèio taiarlo in tochetini e, intanto che i omeni fea quel laoro, le done ndea ntel rieto lavar le budele che se doperea par far i scodeghini.  Dopo de cavar via tuta la bagna, co la carne se fea  i salami e co`l lombigno  ossacol.  

Al meso di se magnea  polenta acompagnada dele bisteche de porco a la milanesa. L`éra pròpio una bela cosa una giornada de piova sti ani ntela colonia.

Ademar Lizot.

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostou?Comente aqui e se possível inscreva-se.

Topo