Pingoin in Caxias

sábado, 4 de agosto de 2018

Ascoltemo el Lizot:



Ntei ani 60 del sècolo passà, quando la vestimenta dele mómeghe, el so àbito, zera ancora
sempre tuto negro, in quel tempo la ntea campagna, gaveva un talian che se ga stufà de andar
sapar ntea colònia, cossì el ga vendesto mesa colònia de tera par comprarse un camignon
modelo 47, vècio meso marso, squasi drio sderfarse, l`éra un “dojon”, compagno de quel del
Valdir Anzolin.
El primo transporto con so “dojon” el ga ciapà par menar dea cità de Anta Gorda a la cità de
Caxias, ntea Provìnsia de San Piero, la mudansa de Faustino Lanfredi. Dopo de un giorno de
viàio, meio dir de tribulassion, el ga rivà a so destin e ntel s-ciantin che'l ga disbarcà del “dojon”
el zera co´i cavei rissi in testa e coì òcii pieni de spavento.
El paron dea mudansa, quando lo ga visto cossì spaventà, ghe ga domanda:..

- Chò talian cosa ga sucedesto ?

Ancora con òcii de spavento, el ga dito:..

- ”Paron per carità dimelo se qua in Caxias ghe ze “pingoin”, quele bestiolete che vive ntel le montagne de gelo?

Ma cosa seto drio domandarme,bruto matussel, seto fora dei sentimenti? Sicuro che qua in
Caxias nò ghe né mea “pingoin”!

El talian povereto el ga metesto l`é man in testa par dopo dir:..

- ”Paron, alora penso mi che questo maledeto “dojon” el ga ribaltà a gambe in su due móneghe!

Ademar Lizot.

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Gostou?Comente aqui e se possível inscreva-se.

Topo