Nei tempi de bambini ndar dir el "Bon prinsìpio" - Nos tempo de criança sair para desejar "Feliz ano novo!"

terça-feira, 12 de dezembro de 2017

Imagem da internet
Ciao a tuti ei amici del Sito Brasil Talian, mi zera drio vardar ei bambini un di de questo e go ricordà el tempo che mi zera cièo. E zera drio ricordar soratuto el di de capodano, el di primo del ano, come che nontri fea.
Noantri el di 31 lassiàvamo tuto parecià per el di drio, mal se dormiva a la note parché non se vedea ora che vignesse suito el di per ndar. El di? Vui dir l'alba, parché ben prima de vegner el sol nantri zera belche per le strade, contenti come anaroti zóvani, drio ciacolar em alta ose desminsiando ei visini, mal se vedea per caminar, e come son nassesto in campagna ghin'giera posti de boschi scuri che se vedea manco ancora, alora su pai baranchi, dele volte se spachea le savate se sporchea tuto ma se zera contenti.
De lontan co se vedea una casa se scominsiea osar. "Feliz ano novo!, Feliz ano novo!", vignea fora ei paroni dea casa depetenai, ncora drio insoniarse indormensadi ma con una sbranca de dolsi. Ah ei dolsi... E che boni che i zera... Un miràculo quando se ciapea un "Bombom", lera li carameli, bolasse fate a casa, una feta de "cuca".
Per le strade se trovea ai altri grupeti de tosi e tose che ndea anca lori contenti, e ghin zera anca dei pi grandi squasi boni da maridarse. Me sorela pi vècia ghe raconta che un giorno la ze ndata dire el "Feliz Ano Novo" nte una casa che gavea un per de tosi anca grande come ela, alora quando la ga osà "Feliz ano novo!" ei ze vignesti fora ei ga ciapà un tosato e volea meterlo rento la borseta.

Al meso di se rivea casa cansi, rossi come ei pomodori, ma contenti, con le borsete de sucro bianco o furse de riso pien de dolsi.
 E ti? Te ghe fato anca de queste? Te ricordi qualche stòrie de buon prinsìpio? Raconta qua per nantri nel posto li soto dei comenti. ndemo ricordar questi boni tempi....

Por: Jaciano Eccher

Tradução para português

Bom dia a todos os leitores do Site Brasil Talian, eu estava vendo algumas crianças dias atrás e lembrei de quando era criança. Estava lembrando principalmente da virada de ano, no dia primeiro de ano como a gente fazia.

Nós no dia 31 de dezembro deixávamos tudo pronto para o dia seguinte, a gente nem dormia direito querendo que chegasse logo o dia seguinte para sair. O dia? Quis dizer a madrugada, porque muito antes do sol nascer já estávamos pelas estradas, contentes como ganços novos, conversando em alta voz acordando os vizinhos, mal se via para andar, e como eu nasci na roça nos lugares onde tinha mato se enxergava menos ainda, então a gente subia pelos barrancos, as vezes se arrebentava os chinelos, se sujávamos mas éramos felizes.

De longe se via uma casa e já começávamos a gritar. "Feliz ano novo!, Feliz ano novo!", vinha na porta as pessoas despenteadas meio sonhando quase dormindo mas com um punhado de doces. Ah os doces... Como eram gostosos... Raramente ganhávamos um "Bombom", eram balas, bolachas caseiras ou uma fatia de cuca.

Pelas estradas encontrávamos outros grupos de crianças que andavam felizes também, e sempre tinha alguns marmanjos quase na hora de casar. Minha irmã mais velha conta que um dia foi desejar "Feliz Ano Novo" em uma casa onde tinha muitos rapazes da idade dela, então quando ela gritou "Feliz ano novo!" os irmãos pegaram um dos rapazes no colo e queriam colocar dentro da sacolinha de doces..

Ao meio dia retornávamos cansados, vermelhos como tomates, mas contentes com a sacola de açucar ou arroz cheia de doces.

E você?? Viveu esse tempo? Lembra alguma história de fim de ano? Comente com os amigos no campo dos comentários aqui embaixo.

Por: Jaciano Eccher

4 comentários:

  1. E ghin'giera anca le casa che se piaséa de pi ancora de ndar perché se savéa che la sicuramente se guadagnéa qualche schei. Un strucon a tuti ei amici.

    ResponderExcluir
  2. Mi me ricordo de un di che go guadagnà un per de schei, ma zera pròprio tanto per una tosa, guidéa che el omo ga sbaglià le foie del dinaro de sono che el gavéa. E mi contenta ndea casa con quel dinaro.

    ResponderExcluir
  3. Meu nome é Janete, não sei escrever italiano, falar um pouco mas entender eu entendo, me identifiquei com este texto.Também nasci na roça e nós tinha uma turma de umas 3 meninas e uns 5 meninos, saíamos sempre muito cedo ansiosos, e muitas vezes apostávamos para ver quem ganharia mais doces, bons tempos que não voltam mais.

    ResponderExcluir
  4. son luigi da 'LEGNAGO PROVINCIA DE' VERONA le' on piaser sentir che parle' la nostra lengua e' le' nostre tradisio ve 'auguro on bon ano novo......luigi marchiori......

    ResponderExcluir

Gostou?Comente aqui e se possível inscreva-se.

Topo