Formato de`n Stival - Ademar Lizot

sexta-feira, 20 de agosto de 2021

Scarica la stòria strucando qua.
Ascolta la stòria strucando soto:

 

 

                         


                 Formato de`n Stival (Per Ademar Lizot)

     Tanto bele, tanto presiosi zera l`stòriete che`i noni contea. Ricordo che gavea un piaser stragrando quando el noneto parlea sora el suo paese de nassità, quel che gà el formato de`n stival, la bela Itàlia, con emossion el savea descriver  co`i i pì mìnimi detàlii la so stòria, i monumenti, scolture e, construssione dela antighità, compagno el imponente Colosseo, con so archibancade milenare incarminade co`l sangue dei màrtiri Cristiane  strassinadi soto l` bèstie ferosse, quando ga scominsia el Cristianèsimo de Nostro Signor Gesù Cristo. El Castel Sant`Angelo, el Panteon e, el forùn Romano capo laori dela engegnaria dela antighità, quando Roma zera la cità pi importante del mondo. Quando el parlea sora el Vaticano l`maestosa ciesa de San Piero, el descrivea co la giusta emossion, l`belessa, l`formosura de quela imponente costrussion, piena de  capo-laori, soratuto quel de Michèlangelo Buonarroti, la scultura più bela e notèvole de tuti tempi, ‘La Pietà’, che ritrata la Madonina quando La riceve ntei bràssi el Nostro Signoreto Gesù, pena sbassà dela crose.   

   Traverso de so parole el pintea un ritrato dela bela region dela Toscana, alora parea fin che`l gavea el poder de farme  volar,  par sora de quel paisàgio spetacolar, ndove a tanti ani indrio ga pestà Leonardo Da Vìnci, el gènio dela umanità e,  el magnìfico Dante Aleghieri, el poeta dela latinità. Quando scoltea dela serenìssima Venesia, la più bela cità del mondo, go imparà quel idioma veneto le parlá par de pi de mila ani. Anca  d`Nàpoli el contea e  me transportea ai piè del monte Vesùvio e dopo a la antighissima Pompèia par caminar par sora dele so stradete milenare, come se fusse drio leder un libro che conta sora el eterno dela vita.

   Quando se domandea sora el suo paeselo de nassità, ai piè dele Dolomite di Cimonega, Provìnsia de Bellun, ndove se trova na natura de insólita richesa co na flora e fauna incontaminatà, alora nte quel s-ciantin el moiea l`gola co na sboconadeta de vin,  serea i òcii e cavea el capel dela testa in rispeto ai soi antenati e, de sta manera la so vose  meso rauca, meso grave, saltea fora dela gola co la giusta emossion che fea la imaginassion oltrapassar i limiti del imaginàbile.  

                                                                                                             

   Gràssie infinite cari noni, che traversso de vostre stòriete go vivesto tuto el incantamento quei bambini i ga ntela infansa, co vostre parole de sapiensa e dolcessa go alsa sù  el mio sogno de visitar la bela Itália e, quel sogno ga daventà un desidèrio  tanto persistente, tanto elaborà, quel ga daventà un ogetivo dela mia vita, dopo de`n tempo realisà.  

                                     

Ademar Lizot.

Le campane dela ciesa de Urussanga-SC porta curiosità che fa spavento.

sábado, 14 de agosto de 2021

 


Mi so che tuti voaltri ghe piase de curiosità mia vero? Ma questo vìdio el va tanto avanti de sémplice curiosità. Paura e Bortolotto i ghe raconta par noantri una sbranca de stòrie che ga sucesso a 98 ani indrio quando i ga levà su el campanaro dela ciesa de Urussanga-SC, ga dato fin caso de Polìssia.

Intanto tanta gente i ghe giutea el prete a far la construssion o almanco con parole de insentivo gavea quei che i zera sentadi in piassa co'i foghetoni pronti a s-ciocarli se el campanaro caschesse in tera, parché i ghe disea che'l zera fora de piombo. E con tanto tifo contro el prete el campanaro non ga mia cascà ma una campana si, e la se ga roto a tochi. Ma varda el vìdio che ze tanto meio...

Iscrivit sul nostro canal:

Tera Amata - Querência amada em Talian - Radize d' Italia

segunda-feira, 9 de agosto de 2021

Para baixar o áudio dessa música, clique aqui.
Para ter acesso a centenas de outras músicas, clique aqui.


 

 Tera Amata
Teixeirinha

 Versão em Talian: Oscar Luiz Panozzo Arranjo e Produção Musical: André Arrosi


Vuto saver chi che son 
Varda el cielo la sú
 E osa insieme co mi
 Viva el Rio Grande do Sul.

 Miá identita el fassoleto
 l`è la mia prossedensa
 Dea provìnsia de San Petro
 Patrono dela querénsia.

Rit: Oh, mio Rio Grande
 D` incanti mile 
Disposto a tuto
 Per el Brasile
 Posto adorato deli vignai
 De l`ua vien el vin del pòpolo a volontà 
E bontà no manca mai.

Luogo de Flores da Cunha 
E de Borges de Medeiros 
Tera de Getúlio Vargas 
Presidente Brasilian.
Son dea stessa fontana 
Che Dio salute me porte 
Che varde per tanti ani 
La su el`ciel del Rio Grande.

 Rit: Te voio tanto 
Suolo gaúcho
 Morir per te 
Me dago el lusso
 Mia tera amata 
Pianura e monti
 I brassi che me tira 
Dea bela dona "gaúcha" 
Belessa dela mia tera. 

Picolo le l`mio core 
Per che cossi 
Dio ga fato
Gigante le l`Rio Grande 
Ma l´sta tut`entro de me
Mi son dea giuventu 
Poeta e valent'uomo 
Escore nele mie vene 
L´sangue erone d`un “farrapo".
 
Rit: Dio le “gaúcho” 
Coe spora e scuria
 Le`sta “maragato” 
O le`sta “chimango” 
Mia tera amata 
Bel cel la su 
Questo Rio Grande gigante 
La nantra stella brilante 
Dea bandiera del Brasile.



Una Lètera Dramàtica

quinta-feira, 5 de agosto de 2021

Par scaricar sto ascolto struca qua.

Ascolta la stòria:

 

 

                                                  Una Letera Dramàtica ( Per Ademar Lizot)

   


   Sempre che se fà na riserca sora l`stòria dela imigrassion taliana al Brasil, se ga un testimònio de braura e dignità dei imigranti che ghe toca de emigrar parchè in Itália i zera sensa speransa de`n futuro mèio. Però se pol dir che anca i ga restà vìtime de una propaganda implacàbile e scandalosa  quei agenti dela imigrassion propaghea par tut el nort d`Itália.  L`éra un discurso che contea  sora richesse straordinàrie, fortune colossai, preparate a chi emigrea a l`América. Ntei mercati, piase e ciese  i dissea:..“- Vinite, vinite tutiquanti scoltar che maraveiosa notìssia par voialtri. Mi son qua in nome del Imperador del Brasil, par invitar a tutiquanti che venite a l`Mèrica. El goerno brasilian el sà de vostra dificultà, sensa una speransa de`n futuro. Magari adesso gave l`oportunità de cambiar de vita, parché ntel Brasil ga tera par tutiquanti, par èsser paroni de vostro destin, l`é un mondo novo de  oportunità e, quei che vol viaiar se pol ofrir el transporto gratuito de Genova al so destin final, ndove ga la  tera  scriturata, abitasion par la fameia,  magnar par el primo ano, feramente e semensa par la prima safra. El Brasil el ze un imenso e rico paese, pien de oro, argento e sassi presiossi, che se pol trovar e, nte`n s-ciantin siori daventar, però soratuto la so tera la ze fértile, basta impiantar e, la natura pròpio prodigiosa, la ga fin na pianta che fà spunsiar salami, la ‘bananera.”

     Dopo de quel discurso pien de supèrbia e vanglòria, tantìssime persone se ga assà imbroiar par l`ilussion de quela propaganda e, i ga daventà vìtime de una ciavada, parchè i gavea una completa ignoransa de come che zera el Brasil, gnanca quel zera ancora de soto la schiavitù e,  solche dopo de rivadi i ga capi la realitá e, questa disperassione se pol confirmar traverso de  letere dramàtiche, come quela che ga scrito Giuseppe Lanfredi ntel remoto ano de 1882, pochi mesi dopo de rivar al ‘Campo dei Bulgari’, atual cità de Cassias del Sud. L`é una letera carga de emossion, de sta manera scrita...

     “Carìssimi parenti, con dolor ntel cuor voglio manifestarghe dela nostra spaventosa mà sorte. Scominsio a dirghe sora el viaio ntel grando oceano che l`é stato molto pesante e, dopo de rivadi in Brasil nò gavemo mia trovà gnancauna dele maraveie che`i me ga promesso in Itália, parchè qua se mangia mal e se dorme par tera. Piansendo ghe descrivo che in pochi mesi se ga malà  tuti i fioi e anca la mia sposa e, noantri che abiamo condoto nove fioi, ora siamo rimasti con cinque, i altri i abiamo perduti, cossì lascio a voi a considerare quale e quanta l`é sta la mia disperassione, che se gavesse el poder nò starea mia in América gnanca par de pi d`ora. Cossì ghe racomando, che se anca i sigori d`Itália i vol mandarli via dei piè, per carità nò ste mia acetar.”

Ademar Lizot.

Topo