Para ter acesso a letra e tradução de outras músicas, clique aqui
Para baixar essa música clique aqui
Confira o vídeo
Italiano Português
La Voce di Maria, A voz de Maria
dentro l’anima mia, Dentro de minh'alma
come um balsamo scende Como um balsamo desce
sulle ferite e le porta via. Sobre as feridas e as leva embora
La Voce di Maria, A voz de Maria
dolce melodia, Doce melodia
che ci porta il ciore que nos leva o coração
Sempre di più sempre mais
nel Cuore di Gesù. No coração de Jesus
Le mani di Maria, As mãos de Maria
sopra l’anima mia Sobre minha alma
santa Benedizione, Santa benção
la Sua Protezione per la vita mia. A sua proteção para minha vida
La Voce de Maria, A voz de Maria
le mani dei Maria, As mãos de Maria
il Suo sorriso dolce O seu doce sorriso
che ci fa cantare: Que nos faz cantar
sei la Mamma mia. És minha mãe
(Strumenti)
Gli occhi di Maria, Os olhos de Maria
dentro l’anima mia, Dentro de minha alma
scavano dritto nel cuore, Cavam direto no coração
sciogliendo il gelo e se lo porta via. Derretendo o gelo e o levam embora
L’Amore di Maria, O amor de Maria
dolce poesia, che sussurra Doce poesia que sussurra
al cuore sempre di più No coração sempre mais
il Nome di Gesù. O nome de Jesus
Lo sguardo di Maria, O olhar de Maria
dentro l’anima mia, Dentro de minha alma
la Sua Tenerezza, A sua ternura
splendida Bellezza, Esplendida beleza
immensità, armonia. Imensidão, harmonia
La Voce di Maria, A voz de Maria
lo sguardo di Maria, O olhar de Maria
il Suo sorriso dolce O seu sorriso doce
che mi fa cantare: Que me faz cantar
sei la Mamma mia. És minha mãe
Em poucos dias duas perdas para o Talian
segunda-feira, 25 de maio de 2020
Noticiamos a poucos dias aqui no Site Brasil Talian a morte de Darcy Luzzato como você pode conferir a notícia clicando aqui e agora com tristeza noticiamos que em poucos dias o Grupo Ricordi dela Itália de Constantina-RS, grupo esse que fervorosamente mantém viva a chama da nossa cultura com o famoso Jantar Italiano denominado Filò e Pansa Piena, programa de rádio e muito mais perdeu dois integrantes.
No dia 16 de fevereiro faleceu Ademar José Berlezi aos 69 anos de idade, segundo Gizele Lazzaretti integrante do grupo Ademar era muito participativo e sempre estava envolvido integrado também em outros grupos sociais como o grupo da 3 idade e participava da Liderança da Cresol e do Hospital AHCROS.
Agora nesse dia 24-05-2020 as 9 horas faleceu o sócio Antônio Bonfanti ele era bastante conhecido pela forte presença no meio rural, ele também fazia parte do grupo cultural Ricordi Della Itália e era um incentivador do turismo rural regional. Na Linha Bonfanti, onde residia, era um dos anfitriões, com a esposa Ivete, quando ocorriam recepções aos mais diversos grupos de visitantes na propriedade da família, onde ainda existe um casarão antigo e um moinho, onde está instalado um espaço comercial da família – produtora de suínos e grãos.
Antônio tinha 63 anos e estava internado no hospital de Constantina. Ele deixa esposa Ivete e os filhos Andrei e Maurício.
No dia 16 de fevereiro faleceu Ademar José Berlezi aos 69 anos de idade, segundo Gizele Lazzaretti integrante do grupo Ademar era muito participativo e sempre estava envolvido integrado também em outros grupos sociais como o grupo da 3 idade e participava da Liderança da Cresol e do Hospital AHCROS.
Agora nesse dia 24-05-2020 as 9 horas faleceu o sócio Antônio Bonfanti ele era bastante conhecido pela forte presença no meio rural, ele também fazia parte do grupo cultural Ricordi Della Itália e era um incentivador do turismo rural regional. Na Linha Bonfanti, onde residia, era um dos anfitriões, com a esposa Ivete, quando ocorriam recepções aos mais diversos grupos de visitantes na propriedade da família, onde ainda existe um casarão antigo e um moinho, onde está instalado um espaço comercial da família – produtora de suínos e grãos.
Antônio tinha 63 anos e estava internado no hospital de Constantina. Ele deixa esposa Ivete e os filhos Andrei e Maurício.
Gioachin e so Relìchia - Ademar Lizot
domingo, 24 de maio de 2020
Ascoltemo la bel a stòria del Ademar Lizot:
Gioachin e so Relìchia
De giovenot go cognossesto el vècio Gioachin, setanta passà ani el gavea de eta e el vivea lu sol nte un
ràncio tacà a la strada. De suo,
el gavea solche un caval baio roano, vècio pròpio squase sensa servintia, un
cagnet pien de puldi e un cortel d`argento, relìchia che`el gavea eredità de
suo pupà. L`éra un tipo sensa malìssia e
del rispeto, de quei che i và via sensa budande, ma nò sensa el cortel nte la
sintura. Par guadagnar qualche schei el fea pìcoli laori, come spacar legna,
taiar grama o sapar qualche teren e sempre insieme con so cagnet. A le volte quando qualche trapel gnorante lo stighea, i
fea a lontan, parché i gavea paura dela
so relìchia d`argento. Nte la bodega el bevea vin o caciassa e, dopo che'l bagnea la gola, se gavea qualchedun
con passiensa par scoltar, alora el
contea la stòria del tempo che`el zera
domador de cavai, ntei campi de Soledade e anca quando el gavea lotà ntela
Rivolussion del 30, soldà soto el
comando del capo Getúlio Vargas e in quel momento pien de pròsia e gesti, scavenssea in su la ala del capel, slisea i mostàcii e contea che nte un 24 del otobre, lu insieme dei altri
rivolussionàrii i ga ligà i cavai ntel
obelisco, nte la cità del Rio de Janeiro e quando se domandea dela so fameia,
alora stea pensativo, ciapea el cortel dela sintura e un toco de fun dela
scarsela e scominsiea a pareciar un sìgaro, dopo se alsea su e andea via. Cossì transcorea so veciàia e posso dir che tutiquanti lo volea ben e de sta maniera ga
passà i ani, fin che nte un giorno, un sabo de matina ga capità ntela bodega, solche el cagnet del Gioachin, el se ga postà ntel scalin dela porta grugnindo come sel fusse drio
pianzer, i ga proà pararlo via, però el grugniva pi forte, alora un tosatel ga risolvesto
córerghe adrio e quando el ga rivà rento del ràncio el ga incontrà el vècio butà zo par sora dei pelegri, el ga proa desmissiarlo,
però no`l tirea pi el fià, alora svelto el
ga ritornà par avisar el sucedesto.
Con so bambàcie taconade, stivai sbusadi,
fassoleto bianco nel col e de na banda la so relìchia d`argento, cossì l`é stà
sepoli nte un semitero meso sbandonà par sora de na colina con poche persone presente, gnanca un parente,
solche el prete che`l zera una ànima
giusta, el ga vignesto dir una preghiera.
Nissun ga pianzesto, làgrime solche
del cagnet che grugniva tristo.
Dopo de tanti ani pol èsser che ntel di dei morti una ànima caritosa
mena un massolin de gìlii bianchi, a la tomba del vècio Gioachin, un omo de
coraio che`l ga diventà incrèdolo del tut, parvia che`l se ga incorto che i
imbroini i se cava fora sempre mèio e i porigrami no i ga nissun par lori e che
ntela so veciàia ghe ga vansà solche el cortel d`argento, relìchia del suo
pupà, un caval baio roano meso sensa sirventia, un cagnet pien de puldi e el strèpido del vent sufiando traverso le sfese del ràncio.
Ademar Lizot.
Ainda menino conheci o velho Joaquin, setenta e la vai chumbo a sua
idade, era um solitário que vivia num rancho na beira de um corredor, de seu
tinha somente um petiço baio ruano, já velho e quase sem serventia, um cachorro
de perna curta e cheio de pulgas e uma faca prateada, relíquia que herdou de
seu pai. Era reservado e sem malicia, aquele tipo que anda sem cueca, mas não
sem a faca na cintura e estava sempre acompanhado de seu cachorro. Para ganhar alguns trocados fazia pequenos
serviços, como rachar lenha, cortar grama, carpir algum terreno e depois com os
trocos no bolso ia contente à bodega para beber vinho ou cachaça e depois de molhar
a goela com 2 ou 3 goles, então se tinha alguém paciencioso para ouvi-lo, então
contava sempre uma mesma história gravada em sua memória, de quando foi domador
de cavalos nos campos de Soledade e da vez que foi soldado na revolução de 30,
sob o comando de Getúlio Vargas, então cheio de prosa e gestos, alevantava a
aba do chapéu e alisava o bigode para dizer que no dia 24 de outubro, junto com
os outros gaúchos revolucionários ele atou seu cavalo no obelisco na cidade do
Rio de Janeiro. Quando se pedia de sua família, ai ficava em silencio, sentava
quieto num canto, sacava a faca da cintura e começava a alisar uma paia pro
cigarro. Assim transcorria sua velhice, naquela cidadezinha onde praticamente
todos lhe queriam bem, embora as vezes sempre tinha algum ignorante, desprovido
de respeito que o provocavam, mas sempre de longe, pois covardes que eram,
tinha medo da coragem do velho e sua faca, mais cortadora que aspa de boi
brasino.
Foi num sábado cedinho, antes das
oito, que apareceu na bodega o cachorrinho do velho Joaquim, chegou fazendo um
latido lamentoso e sentou-se nos degraus da escada em frente a porta, tentaram
enxota-lo mas ele saia e voltava grunhindo triste, então um menino o acompanhou
e quando chegou encontrou o velho deitado sobre os pelegos, tentou acorda-lo,
porem viu que não respirava mais, então voltou correndo para avisar a todos.
Foi sepultado com sua bombacha remendada, botas furadas na sola e lenço
branco no pescoço e naquele cemitério abandonado na campanha poucos se fizeram
presentes, o padre que era uma alma justa rezou encomendando a alma,
ninguém chorou, somente o cãozinho verteu lágrimas com seu grunhido triste.
Agora depois de tantos anos,
talvez no dia de finados alguma alma caridosa leve flores na sepultura do velho
Joaquim, um homem que virou descrente de tudo, pois entendeu que os velhacos
sempre se dão bem, enquanto aos pobres por eles ninguém tem e na sua velhice só
lhe sobrou a faca prateada relíquia de seu pai, o petiço velho sem serventia, o
cachorrinho pulguento e o estrépito do vento assobiando através das frestas do
rancho.
Parliamo talian o parliamo veneto ? Par Fábio Dall'ò
sábado, 23 de maio de 2020
El TALIAN .....
Parlemo talian o parlemo veneto ? Ma Dio Santo, siamo dal veneto
alora parché questa roba ? Ben, vui dirghe una cosa, par quei che ga
nassesto prima dei ani 1970, 60.... ga sentisto el nono, la nona, furse el pare o
mare, parlando talian.... Quei primi imigrante che son ndati fora dea
italia a catarse tanti posti ntel mondo, quei dal veneto son portati la
léngua madre; El veneto.....Come tanti altri dialeti che gavemo nela
stesa Italia e anca lori son partiti con un`altro modo di parlar, tuti
imigranti veneti o nò, ntel posto che lori i ze ga fermà, questa mescolansa
del parlar, dea cultura, dei tempi lontano dea madre Italia, tuto questo
ze stato el motivo par questo Talian. E parlo de pi, vialtri savé ben, che
ze vegnesti tanti altri persone di tanti altri posti dea Europa, non
solamente dea Italia nostra....
Talian ze pi che una léngoa veneta, ze pròprio el Veneto Brasilian !!
Património culturale e che fá parte dea stòria del nostro paese e toca a
noantri mantégnerlo e spaliar, radiar in tuto el Brasil e anca per el mondo.
Fábio Dall`ò
Parlemo talian o parlemo veneto ? Ma Dio Santo, siamo dal veneto
alora parché questa roba ? Ben, vui dirghe una cosa, par quei che ga
nassesto prima dei ani 1970, 60.... ga sentisto el nono, la nona, furse el pare o
mare, parlando talian.... Quei primi imigrante che son ndati fora dea
italia a catarse tanti posti ntel mondo, quei dal veneto son portati la
léngua madre; El veneto.....Come tanti altri dialeti che gavemo nela
stesa Italia e anca lori son partiti con un`altro modo di parlar, tuti
imigranti veneti o nò, ntel posto che lori i ze ga fermà, questa mescolansa
del parlar, dea cultura, dei tempi lontano dea madre Italia, tuto questo
ze stato el motivo par questo Talian. E parlo de pi, vialtri savé ben, che
ze vegnesti tanti altri persone di tanti altri posti dea Europa, non
solamente dea Italia nostra....
Talian ze pi che una léngoa veneta, ze pròprio el Veneto Brasilian !!
Património culturale e che fá parte dea stòria del nostro paese e toca a
noantri mantégnerlo e spaliar, radiar in tuto el Brasil e anca per el mondo.
Fábio Dall`ò
Parlando con Carmela Manfrin - Programa Brasil Talian
quinta-feira, 21 de maio de 2020
Ascoltemo la intervista con Carmela Manfrin:
Carìssimi ascoltatori dela Ràdio Amici del Talian. Chi ascolta el Programa Brasil Talian (in direta zobia 19:30) ga visto che sempre che possìbile femo intervista con una o altra persona.
Prima de tuto volio dir che go fato qua soto una stampa dove se impara come fermar la ràdio par ascoltar la stòria. E par ascoltar la stòria bisogna spunciar nel "player" stesso quel'altra stampa che go fato.
Lo stesso se pol far par ascoltare tute le storiete che Ademar Lizot el ghe raconta par noantri qua ntel Sito Brasil Talian.
La intervista de incoi parlemo con Carmela Manfrin, una ciacolada bona parlando dei filò, del laoro in campagna de sti ani e altre robe
Ve invito a tuti anca par acoltar e furse apuntar na intervista con noantri, el Programa Brasil Talian va in onda sempre zóbia 19:30 nel'ora de Brasilia.
Programa Brasil talian
Prima de tuto volio dir che go fato qua soto una stampa dove se impara come fermar la ràdio par ascoltar la stòria. E par ascoltar la stòria bisogna spunciar nel "player" stesso quel'altra stampa che go fato.
Lo stesso se pol far par ascoltare tute le storiete che Ademar Lizot el ghe raconta par noantri qua ntel Sito Brasil Talian.
La intervista de incoi parlemo con Carmela Manfrin, una ciacolada bona parlando dei filò, del laoro in campagna de sti ani e altre robe
Ve invito a tuti anca par acoltar e furse apuntar na intervista con noantri, el Programa Brasil Talian va in onda sempre zóbia 19:30 nel'ora de Brasilia.
Come fermar la ràdio:
Come ascoltar
Memória do Livro 25 anos do Centro Cultural Italiano de Ivo Piovesan) sua criação e, muitos anos de história.....
Em Maio de 1987 era prefeito de Ijuí o Senhor Vanderley Burmann e secretario da fazenda o Senhor Sadi Satrapazon...
Nesta época, já pulsava em nosso meio, a ideia de se criar em Ijuí, a exemplo de outras instituições uma entidade para dar o passo inicial e organizar as várias etnias formadoras deste povo.
A primeira reunião com o objetivo de criar o Centro Cultural Italiano, foi realizada na Prefeitura em um dia do mês de maio com mau tempo... chuvoso.... e, com a presença de sete participantes. O número em si, tem um significado não muito apreciado mas, estes sete, mudaram a tal tese e, foram sempre leais e verdadeiros....
Em um segundo encontro, em 14 de maio de 87, também tendo como local a prefeitura municipal contou com 20 participantes e, neste conclave houve por parte de dirigentes a manifestação de que se deveria fazer algo para integrar a Primeira Fenadi e 3ª ExpoIjuí... Buscou-se mais participações no sentido de fortalecer o movimento étnico italiano entre nós, dando os primeiros passos com dinamismo, alegria, tranquilidade e sobretudo com determinação.
Nesta segunda reunião foi formada uma comissão com o objetivo de visitar famílias convidando-as para participar de uma nova reunião, em 19 de maio...
Valdemiro Protti, Décio Barriquello, Miguel Poffo, Clóvis Cervi, Juarez Bombardieri, José Menegon, Doris Pizzuti, Nicanor Carvalho, Sady strapazon, Hélio Montagner, Honorato Pasquali e José Gelatti...
De pronto, a comissão determinou que em 25 de maio, haveria uma grande assembleia na ACI....
Ainda no dia 19 , como não poderia faltar no encontro, houve espontaneamente, cantorias em italiano de canções populares ...
Adelar Baggio e José Crippa apresentaram algumas ideias, dentre estas, a da construção da casa típica no Parque “Assis Brasil” (Assim denominado, na época). O próprio Crippa, ficou encarregado de preparar um esboço da casa a ser construída de pedras com salão, cozinha, sótão e cobertura de madeira (tabuinhas).....
José Menegon e Dari Burtet foram indicados para recolher donativos e dinheiro para a realização dos planos ora em planejamento...
Como se vê o mês de maio é para nós da Etnia um mês significativo do ponto de vista da criação de nosso Centro. Hoje, maio de 2020, 33 anos se passaram... e estamos convivendo com uma nova realidade ou normalidade, frente ao surgimento, em todo mundo, de um vírus causador de pandemia em um conceito pela organização Mundial da saúde...
Ler, apreciar e divulgar as histórias que fizeram parte da caminhada de nossa casa, certamente é um elixir, para amenizar nossas angustias, aflições e, nos remeter a um passado, que não passou, mas continua presente, com os mesmos princípios daquela convocação: - Fortalecido, seguro, determinado e alegre....
Para aqueles abnegados e determinados precursores bem como os que deram continuidade a esta história, dedicamos nossa homenagem:
Nesta época, já pulsava em nosso meio, a ideia de se criar em Ijuí, a exemplo de outras instituições uma entidade para dar o passo inicial e organizar as várias etnias formadoras deste povo.
A primeira reunião com o objetivo de criar o Centro Cultural Italiano, foi realizada na Prefeitura em um dia do mês de maio com mau tempo... chuvoso.... e, com a presença de sete participantes. O número em si, tem um significado não muito apreciado mas, estes sete, mudaram a tal tese e, foram sempre leais e verdadeiros....
Em um segundo encontro, em 14 de maio de 87, também tendo como local a prefeitura municipal contou com 20 participantes e, neste conclave houve por parte de dirigentes a manifestação de que se deveria fazer algo para integrar a Primeira Fenadi e 3ª ExpoIjuí... Buscou-se mais participações no sentido de fortalecer o movimento étnico italiano entre nós, dando os primeiros passos com dinamismo, alegria, tranquilidade e sobretudo com determinação.
Nesta segunda reunião foi formada uma comissão com o objetivo de visitar famílias convidando-as para participar de uma nova reunião, em 19 de maio...
Valdemiro Protti, Décio Barriquello, Miguel Poffo, Clóvis Cervi, Juarez Bombardieri, José Menegon, Doris Pizzuti, Nicanor Carvalho, Sady strapazon, Hélio Montagner, Honorato Pasquali e José Gelatti...
De pronto, a comissão determinou que em 25 de maio, haveria uma grande assembleia na ACI....
Ainda no dia 19 , como não poderia faltar no encontro, houve espontaneamente, cantorias em italiano de canções populares ...
Adelar Baggio e José Crippa apresentaram algumas ideias, dentre estas, a da construção da casa típica no Parque “Assis Brasil” (Assim denominado, na época). O próprio Crippa, ficou encarregado de preparar um esboço da casa a ser construída de pedras com salão, cozinha, sótão e cobertura de madeira (tabuinhas).....
José Menegon e Dari Burtet foram indicados para recolher donativos e dinheiro para a realização dos planos ora em planejamento...
Como se vê o mês de maio é para nós da Etnia um mês significativo do ponto de vista da criação de nosso Centro. Hoje, maio de 2020, 33 anos se passaram... e estamos convivendo com uma nova realidade ou normalidade, frente ao surgimento, em todo mundo, de um vírus causador de pandemia em um conceito pela organização Mundial da saúde...
Ler, apreciar e divulgar as histórias que fizeram parte da caminhada de nossa casa, certamente é um elixir, para amenizar nossas angustias, aflições e, nos remeter a um passado, que não passou, mas continua presente, com os mesmos princípios daquela convocação: - Fortalecido, seguro, determinado e alegre....
Para aqueles abnegados e determinados precursores bem como os que deram continuidade a esta história, dedicamos nossa homenagem:
Auguri de Felicità - Per Ademar Lizot
terça-feira, 19 de maio de 2020
Ascolta la dolse voce de Ademar Lizot:
La Signora Isolde ga riva ai sessanta ani de
eta!
Auguri de felicità
Auguri de salute, pace e felicità!
Cara mia come che el tempo passà svelto, mia vera? Me par de èsser ieri
che el SignorDio ga benedi a noatri due e semo ndati de star nte una casetina
che gavemo alsa su nte un paesel sbandonà in che se gavea de visin solche un
casal de “Quero Quero”, te ricordi ncora? E la nte quela casetina ùmile presto ga rivà
le nostre bambine, prima la Carla, bela e piena de vivassità, dopo la Joana,
picinina de proporssion e granda de personalità e par ùltimo la Gigia, co so
teneressa, so dolcessa la ga porta ncora pi alegria nte la nostra vita e sempre
insieme dela nona pareciando quei pani deliciossi e se gavea na stragranda
felicità quando se andea trovar el nono Bertilio e la nona Helena, che època
indesmentegàbile de nostra vita.
Ma dopo el tempo ga viaia nte le ale del vent e ga rivà quel giorno che
ga maltratà nostra ànima, quando la nona Giagia ga partì de questo mondo e la ga assà un
grando dolor in nostro cuor e cossí ga passà tanti sogni e adesso nò semo pi gióvani, mi soratuto go na aparensa
de vècio co le me rughe nel viso, però ti se anca i to cavei bianchi, par me tu sei ncora quela gióvena bela che cognossesto nte la mia gioventu. E cossì portemo nostra vita avanti, sempre co la benedission del SignorDio
che nte la so bontà sensa fin el ga
manda par noi i nipotini, el Vinicius co`l suo soriso incantà e la Heloisa,
la nostra Massolin di Fiori e gràssia anca par i nostri zèneri, tutiquanti
pernone de nostra stimà.
Cara mia tanti ani fà che el
nostro amor rinasse a ogni giorni co un bàssio e una parola de dolcessa e per
questo amor ringràssio al cielo e a te par tante gràssie:
Gràssie par tuto quelo che me dai,
Par la comprension e el ben che me voi
Gràssie par la teneressa che io
trovo in te
E nò stà mai desmentegarte, che
io te voglio tanto ben.
Tanto ben.
Ademar lizot.
Morre Darcy Loss Luzzatto - Professor de Talian e criador de dicionários da língua
segunda-feira, 18 de maio de 2020
Darcy Loss Luzzatto foi uma das figuras mais conhecidas e importantes no mundo TALIAN. Ele foi professor da língua, aliás um dos primeiros e mais bem conceituados na área. Além disso Luzzato foi idealizador e criador de alguns dicionários de Talian para Português e vice-versa.
Escritor também de vários livros na língua Talian Darcy morava com a esposa em Pinto Bandeira-RS ele faleceu na madrugada dessa segunda feira (18-05-2020).
Ele já vinha sofrendo com várias doenças relacionadas a idade já a algum tempo. Seu corpo será (esta sendo) velado na Capela Mortuária de Pinto Bandeira-RS posteriormente as 17:30 horas seu corpo será cremado no crematório de Caxias do Sul conforme desejo dele manifestado no livro Lampi de Memòria.
As cinzas ainda conforme seu desejo serão jogadas no Rio Buratti e serão levadas pelas águas até o leito do Rio Guaiba e assim seu corpo descancará em Porto Alegre, cidade a qual ele viveu muitos anos e foi feliz.
Informações repassadas pelo presidente da ASSODITA Juvenal dal Castel, amigo da família.
Italiano
Darcy Loss Luzzatto è stata una delle figure più conosciute e importanti nel mondo TALIAN(Lingua di immigrazione italiana dal Brasile). Era un insegnante di quest di alcuni dizionari di Talian a Portoghese e viceversa.
Anche autore di numerosi libri nella lingua in cui Talian Darcy visse con sua moglie a Pinto Bandeira-RS, morì all'alba di lunedì (18-05-2020).
Soffriva da tempo di varie malattie legate all'età. Il suo corpo sarà (essendo) velato nella Cappella mortuaria di Pinto Bandeira-RS più tardi alle 17:30, il suo corpo sarà cremato nel crematorio di Caxias do Sul secondo il suo desiderio espresso nel libro Lampi de Memòria.
Le ceneri ancora secondo il suo desiderio saranno gettate nel fiume Buratti e saranno trasportate dalle acque fino al letto del fiume Guaiba e così il suo corpo riposerà a Porto Alegre, una città in cui ha vissuto per molti anni ed era felice.
Informazioni fornite dal presidente di ASSODITA Juvenal dal Castel, un amico di famiglia.
Escritor também de vários livros na língua Talian Darcy morava com a esposa em Pinto Bandeira-RS ele faleceu na madrugada dessa segunda feira (18-05-2020).
Ele já vinha sofrendo com várias doenças relacionadas a idade já a algum tempo. Seu corpo será (esta sendo) velado na Capela Mortuária de Pinto Bandeira-RS posteriormente as 17:30 horas seu corpo será cremado no crematório de Caxias do Sul conforme desejo dele manifestado no livro Lampi de Memòria.
As cinzas ainda conforme seu desejo serão jogadas no Rio Buratti e serão levadas pelas águas até o leito do Rio Guaiba e assim seu corpo descancará em Porto Alegre, cidade a qual ele viveu muitos anos e foi feliz.
Informações repassadas pelo presidente da ASSODITA Juvenal dal Castel, amigo da família.
Italiano
Darcy Loss Luzzatto è stata una delle figure più conosciute e importanti nel mondo TALIAN(Lingua di immigrazione italiana dal Brasile). Era un insegnante di quest di alcuni dizionari di Talian a Portoghese e viceversa.
Anche autore di numerosi libri nella lingua in cui Talian Darcy visse con sua moglie a Pinto Bandeira-RS, morì all'alba di lunedì (18-05-2020).
Soffriva da tempo di varie malattie legate all'età. Il suo corpo sarà (essendo) velato nella Cappella mortuaria di Pinto Bandeira-RS più tardi alle 17:30, il suo corpo sarà cremato nel crematorio di Caxias do Sul secondo il suo desiderio espresso nel libro Lampi de Memòria.
Le ceneri ancora secondo il suo desiderio saranno gettate nel fiume Buratti e saranno trasportate dalle acque fino al letto del fiume Guaiba e così il suo corpo riposerà a Porto Alegre, una città in cui ha vissuto per molti anni ed era felice.
Informazioni fornite dal presidente di ASSODITA Juvenal dal Castel, un amico di famiglia.
Parlando con Antonio Gasparin - Programa Brasil Talian
sábado, 16 de maio de 2020
Ascoltemo la intervista con Antonio Gasparin:
Carìssimi ascoltatori dela Ràdio Amici del Talian. Chi ascolta el Programa Brasil Talian (in direta zobia 19:30) ga visto che ntei ùltimi giorni go cambià la maniera de farlo. Non lo so dir fin quando che son bon de far de sta maniera ma son sicuro che cossì el programa vien fora tanto bel.
Pensando in questo adesso vui sempre che possìbile far una publicassion come questa portando la intervista par chi vol ascoltar dopo.
Prima de tuto volio dir che go fato qua soto una stampa dove se impara come fermar la ràdio par ascoltar la stòria. E par ascoltar la stòria bisogna spunciar nel "player" stesso quel'altra stampa che go fato.
Lo stesso se pol far par ascoltare tute le storiete che Ademar Lizot el ghe raconta par noantri qua ntel Sito Brasil Talian.
La intervista de incoi parlemo con Antonio Gasparin, una ciacolada bona parlando del fredo e altre robe.
Ve invito a tuti anca par acoltar e furse apuntar na intervista con noantri, el Programa Brasil Talian va in onda sempre zóbia 19:30 nel'ora de Brasilia.
Carìssimi ascoltatori dela Ràdio Amici del Talian. Chi ascolta el Programa Brasil Talian (in direta zobia 19:30) ga visto che ntei ùltimi giorni go cambià la maniera de farlo. Non lo so dir fin quando che son bon de far de sta maniera ma son sicuro che cossì el programa vien fora tanto bel.
Pensando in questo adesso vui sempre che possìbile far una publicassion come questa portando la intervista par chi vol ascoltar dopo.
Prima de tuto volio dir che go fato qua soto una stampa dove se impara come fermar la ràdio par ascoltar la stòria. E par ascoltar la stòria bisogna spunciar nel "player" stesso quel'altra stampa che go fato.
Lo stesso se pol far par ascoltare tute le storiete che Ademar Lizot el ghe raconta par noantri qua ntel Sito Brasil Talian.
La intervista de incoi parlemo con Antonio Gasparin, una ciacolada bona parlando del fredo e altre robe.
Ve invito a tuti anca par acoltar e furse apuntar na intervista con noantri, el Programa Brasil Talian va in onda sempre zóbia 19:30 nel'ora de Brasilia.
Come fermar la ràdio:
Come ascoltar
Aldo Daniele Locatelli - El pintor de ciese - Ademar Lizot
quinta-feira, 14 de maio de 2020
Ascolta la stòria:
Aldo Daniele Locatelli
Aldo Daniele Locatelli
La ciesa San Pelegrino
de Cassias, l`é una dele pi imponente ciese del Rio Grande del Sud, e le so
imàgine interne l`é ze sicuramente l`é
pi bele e importante pinture de arte sacra del sud del Brasil, co`l mural dela Santa sena, stàndoghe de na
banda la imàgine del sorgimento del Sacro Cuor de Gesù e dela Santa Margherita
Maria Aleloque, e dela sanca el sorgimento dela Madona del Caravaggio, ntel
fianco ga la Via Sacra e ntel sofito la
pintura del giudìssio final, inspirà ntela pintura del gènio MichelAngelo Buonarotti. El
artista de questo capo laoro l`é stà el magnìfico maestro Aldo Danielle
Locatelli. Ntel ano 51 el ga scominsia
el laoro ntela ciesa San Pelegrino, a invito del prete Eugênio Giordani, e el
ga dimora nove ani par completar quel capo laoro, che l`é stà el pi
significativo dela so vita de maestro dela pintura, e cossì Locatelli le
considerà el pi importante pintor dela arte sacra del sud del Brasil. El ga nassesto
ntel ano 15 del sècolo passà ntela Villa
d`Almé-Bergamo, Itália e de giovenot el se ga laureà ntela arte dela pintura,
par la Acadèmia de Carrara de bele arti e nel ano 35 el ga ricevesto aiuto par
studiar ntela scola de bele arti in Roma, così el se ga torna un vero artista.
Ntela Seconda guera
mondial el ga servisto al esèrsito d`Itália in Roma e nte quela època el ga
scominsia definir la so arte, alsada sù dele rovine d`un paese in guera e
sacrificà parvia dela brutalità de quela
soferansa, cossì el se ga dedica a la
pintura de arte- sacra e come un grando
pintor e restaurador, l`é stà recognossuto, alora el ga fato el restauro dele
pinture dela Catedral de Genôva e dopo el ga esecutà na mùcia de laori nel
Vaticano, Milano e Nàpoli, andove el ga ricevesto el tìtolo de “Il Mago dei
Colori”.
Nel mese de novembre
del ano 48 el ga rivà al Brasil par tender el invito de Dom Antônio Zattera,
vesco dela cità de Pelotas, RS, par far le pinture sacre dela Catedral de San Francesco de Paolo de
quela cità e intanto quel laorea in quela comunità, l`é stà conquista par la
sempatia del popolo gausso e el ga ricevesto na mùcia de encomende de pinture e
anca el invito par insegnar pintura e desenho ntela scola de Beli-Arti, alora
el se ga natualisà brasilian e ga fato vegner d`Itália la so sposa, signora Mercedes Biancheri. In 54 el ga anda de star
in Porto Alegro, par insegnar nel instituto de bele-arti e nte quela cità el ga
alsa su nantra mùcia de pinture, soratuto quele del Palaso Piratini. Cossì zera
el pi importante pintor de arte sacra del sud del Brasil, el grando Aldo
Danielle Locatelli.
Ademar Lizot.
(Tradução)
Aldo
Locatelli
A igreja São Pelegrino de Caxias do Sul, é uma das mais
imponentes igrejas do Rio Grande do Sul e, suas imagens sacras são as mais
belas e importantes pinturas de arte-sacra do sul do Brasil. Destaca-se o mural
da Santa Ceia, juntamente com a ascensão do Sagrado Coração de Jesus e da Santa
Marguerita. A esquerda da nave central está a imagem da ascensão de Nossa
Senhora do Caravaggio, nas laterais a Via Sacra e no teto a pintura do Juízo
Final, inspirada na Capela Sistina do vaticano.
O autor destas magistrais pinturas foi o magnífico artista Aldo
Danielle Locatelli. Em 1951 iniciou seus trabalhos a convite do padre Eugênio
Giodarni e levou 9 anos para concluir aquela verdadeira obra prima, a mais
significativa de sua vida de mestre da pintura, por isso ele é considerado o
mais importante pintor de arte sacra do sul do Brasil.
Aldo Locatelli nasceu el 1915, na Villa d`Almé-Bergamo,
Itália e ainda jovem se laureou na arte da pintura pela Academia de Belas Artes de Carrara e em 1935
recebeu uma bolsa de estudos na escola de belas artes de Roma, assim tornou-se
um verdadeiro artista.
Na segunda guerra mundial ele serviu no exército Italiano em
Roma e naquela época começou a definir sua arte no drama de um país em guerra e
sacrificado pela brutalidade dos combates, e naqueles sofrimentos, dedicou-se à pintura
de arte sacra e assim foi reconhecido e venceu a concorrência para fazer o
restauro das pinturas da catedral de Genôva. Depois executou trabalhos no
Vaticano, Milão e Nápoles.
No mês de novembro de 1948 chegou ao Brasil, a convite de Dom
Antonio Zattera, bispo da cidade de Pelotas RS, para fazer as pinturas da
catedral São Francisco de Paula e naquele período, enquanto trabalhava, foi
conquistado pela simpatia do povo gaúcho e recebeu várias encomendas e também o
convite para lecionar na escola de belas artes, então naturalizou-se brasileiro
e em seguida trouxe sua esposa Sra. Mercedes Biancheri para viver no Brasil.
Você realmente conhece nosso site? Assista o vídeo e aprenda extrair o máximo que ele pode te oferecer
quarta-feira, 13 de maio de 2020
Resolvi fazer esse vídeo mais explicativo porque percebo que a maioria de nossos visitantes não sabem aproveitar ao máximo ele.
Saiba que o SITE BRASIL TALIAN oferece muito mais que simplesmente lindas histórias em talian, mas também música para baixar gratuitamente, notícias, orações, provérbios, dicionário grátis e até uma missa traduzida e cantos em talian para missa, O que você não encontrar e gostaria de ver entre em contato pelo "modulo de contato que fica na coluna da direita do site ou entre em contato conosco pelo cel/whats (54) 9 9606-8941.
Assista o vídeo até o fim por favor, e se faltar alguma coisa faço um segundo vídeo. Por exemplo, você sabia que abaixo dessa e qualquer postagem é possível comentar na postagem?
Saiba que o SITE BRASIL TALIAN oferece muito mais que simplesmente lindas histórias em talian, mas também música para baixar gratuitamente, notícias, orações, provérbios, dicionário grátis e até uma missa traduzida e cantos em talian para missa, O que você não encontrar e gostaria de ver entre em contato pelo "modulo de contato que fica na coluna da direita do site ou entre em contato conosco pelo cel/whats (54) 9 9606-8941.
Assista o vídeo até o fim por favor, e se faltar alguma coisa faço um segundo vídeo. Por exemplo, você sabia que abaixo dessa e qualquer postagem é possível comentar na postagem?
Una stòria de sti ani - Ademar Lizot
sexta-feira, 8 de maio de 2020
Ascoltemo questa bela stòria:
Sti Ani Indrio
Nono,
vu che save contar stòrie come nissun
altro, conteme una de sti ani indrio.
Sti Ani Indrio
- De Sti ani? Si go arquanti ricordi de sti ani, parvia che
comular bei ricordi, pol èsser la mèio cosa che se pol far ntela vita, alora posso dir che sti ani, abasso del querto de scàndole dele case, abitea
gente co una semplicità amiràbile, i se
ciamea... Bepy, Vitòrio, Toni, Amadeo,
Biaggio, Joanin, Balduino e le tose se
ciamea... Gema, Dosolina, Francesca, Gasperina, Ortenila, Pierina, Domenica, Agostina, nomi paroni de bela sonorità, che gavea gusto de pronunciar e sèmplice compagno dele case, alsade su de taule de pin co una aparensa ùmile, pèro nte la so umiltà se podea veder la maestà de un vero
palasseto, co la cantina piena de bote de vin, el poss co la aqua bona, pròpio
fresca, co`l vignal del nono de na banda
e el giardin dela nona de quelaltra e in torno, sempre in giro un bacan de
galine, porchi, cagni e gati e, la tranquilità de quele bestiolete portea
serenità a l`anima dele persone e de sta manera la vita la zera pi calma rento
de quele case che a le volte se piandea, ma pi de tuto se ridea, parchè se vivea in completa fradelansa e con
speransa nel cuor.
-Sti ani, quando Bepy, o Vitòrio o furse el Toni, el Biaggio o el Joanin i completea
quindese ani de eta, el nono ghe disea:...”Adesso te pol bever vin rosso che el
te fà vegner sàngue ntele vene e, quando i fea disdoto ani, alora el pupà ghe
disea:..Bisogna che te sèpie che un omo el mondo nò lo mena via quando el ga
fede in Dio e una dona amàbile e sinsiera, e quando la Dosolina o la Francesca, o furse la Gasperina,
la Domenica e l`Agostina, completea quindese ani, la nona ghe disea...”-Bisogna
che te sèpie che i omeni i ze postadi andove se finisse la tera e le done
andove scominsia el cielo”, e ai disdoto
ani la mama ghe disea...”Adesso te pol
maridar, te se cosir le robe, far candele de sebo, tassade de marmelade e delissiosi pan e gròstoli ornati col sulchero
briliante.
“-Nono, ma che bei ricordi, de
quel tempo in che le case gavea la
maestà de un palasseto e le persone la gradessa dela generossità! Ma caro nonino, adesso me piaseria de
saver come che zera sti ani nte la domènega.”
- Sti ani nte la domènega se andea contenti a la santa mesa, quando se
scoltea sonar le campane dela ciesa, se fea svèlti, par netarse e meterse su
le mèio robe , i tosi co la fatiota e el fassoleto nte la scarsèla e
le tose co`l vèo nte la testa, e co`l
ombrelin in man e rento dela ciesa , sentea i òmini de na banda e le done de nantra, alora
el prete disea la mesa in latin, “Agnus Dei”, e nel pùlpito el fea la prèdica,
longa che parea che la no se finia mai pi, i tosi i se stordea el col par sguardar in torno, par veder se sta benedeta mesa la
se finia, par andar fora ciacolar qualche parola co le tose e cossì rangiarse
la morosa e i òmeni maridadi anca lori no i vedea l`ora de finir de pregar par
andar fora bever un bicier de vin e giugar le carte, el trissete o la brìscola
e le done gavea prèssia par tornar casa par far el disnar, solche le veciote le volea tiràrsela sempre pi
longa, parea che le volesse ndar ntel paradiso prima de morir.
- Nono e le done come che le zera
sti ani?
-Sti ani le done le zera parone d`una benedeta inossènsia e le gaveva na manera sèmplice de farse remirar, se gavea pi gusto de darghe fiori, de
parlarghe con rispeto e quando se catea una pròpio del nostro gusto,
una che iluminea nostra ànima come se la
fusse el s-ciaro dela stela d`alba, alora se restea talmente remirà co la so
belessa, so profumo e la se desìderea
ardentemente, però par scominsiar a morosar solche dopo del permesso dei
so genitori.
-Caro nipotin, cossì che zera sti, in quel tempo in che un omo sensa dona, el
zera compagno d`un pess fora del rieto, un tempo che ga viaia nte le ale del vent, però la
m`anima la ze par sempre guardian dela quela stòria e de quele vècii case, che con so parede ancora suporta i vècii ritrati dela nona con
so òcii de teneressa e del nono co so mostàcii che i zera una marca de rispeto. Ma adesso basta de stòrie, assemo par contar
nantra volta, parchè de tanto parlar me fa mal la gola e bisogno darghe na
moiadeta, na sboconada de vin, và ben cossita?
-Brau, brau, nonino e mila
gràssie par racontar bele stòrie de sti
ani quando la vita zera pi sèmplice e sensa lusso.
Ademar Lizot.
Polenta de milho verde - Polenta fata co'l granturco verde
quarta-feira, 6 de maio de 2020
Questo ze el primo vìdio de riceta che lo femo e se voialtri ghe piasé alora possiamo far ancora.
Gheu magnà belche la polenta de mìlio (granturco) verde?
Ze tanto fàcile de far.
* Prima bisogna che te sgrane el mìlio fresco pena ciavà dei visini
* Dopo de sgranà el mìlio che te ga ciapà ntel visin ze bon bàterlo ntel liquidificatore con un poco de àqua.
* Adesso ciapa questa mescolansa e mete ntela pignata zontando ancora un poco de àqua, pol esser freda, al contròrio dela polenta normale.
* Adesso si fà come una polenta normale, mete el sal, anca te pol zontar farina de milio e smissiando de tanto in tanto par non pestar nel fondo.
La polenta de mìlio verde ze pi zala che la polenta normale e diventa 95% pi bona. Prova far e dopo scrive qua cosa ghetu catà.
Varda el vìdio:
Gheu magnà belche la polenta de mìlio (granturco) verde?
Ze tanto fàcile de far.
* Prima bisogna che te sgrane el mìlio fresco pena ciavà dei visini
* Dopo de sgranà el mìlio che te ga ciapà ntel visin ze bon bàterlo ntel liquidificatore con un poco de àqua.
* Adesso ciapa questa mescolansa e mete ntela pignata zontando ancora un poco de àqua, pol esser freda, al contròrio dela polenta normale.
* Adesso si fà come una polenta normale, mete el sal, anca te pol zontar farina de milio e smissiando de tanto in tanto par non pestar nel fondo.
La polenta de mìlio verde ze pi zala che la polenta normale e diventa 95% pi bona. Prova far e dopo scrive qua cosa ghetu catà.
Varda el vìdio:
Assinar:
Postagens (Atom)