Preghiera dell'Alpino - Musica e testo con traduzione per portoghese

quarta-feira, 28 de junho de 2017

Para ver letra e tradução de outras músicas aqui no site Brasil Talian basta clicar aqui.
Para baixar o áudio dessa música, clique aqui.

Sugestão de postagem: Evaristo Wirtti

Italiano

Dio del cielo,
Signore delle cime,
un nostro amico
hai chiesto alla montagna.
Ma ti preghiamo:
su nel Paradiso
lascialo andare
per le tue montagne.

Santa Maria,
Signora della neve,
copri col bianco,
soffice mantello,
il nostro amico,
il nostro fratello.
Su nel Paradiso
lascialo andare
per le tue montagne.

Tradução para português

Deus do céu,
Senhor dos picos,
Um amigo nosso
Pediu para a montanha.
Mas, te pedimos
Do Paraíso
Deixá-o ir
para as suas montanhas.

Santa Maria,
Senhora da neve
Cubra com o branco
Manto macio
O nosso amigo
No paraíso
Deixe-o andar
Para as suas montanhas

Bèstioleta de stimassion - Ademar Lizot

terça-feira, 27 de junho de 2017

La nona Amábile ga guadagnà de so fioi e nepotini una bestioleta de stimassion, par far compagnia ntea solitudini dea casa. Can e gati, la nona no vol mia rento dea so casa, alora í ghe dato una “catorita”, papagal-fémena, bela e furba che mai, che sa dir tante parole e che ga vignesto dea cità granda.

Che maravéia par la nona una bestioleta che parla. Bisogna insegnarla a dir sú l`é preghiere, alora si la nona saria contenta. No l`é mia vero?

Magari í se ga sbalia con quela bèstioleta, parché la ga imparà a discorer nela cità granda e la ga scoltà tante parole malissiose e brute, cosi de so beco vignea fora brute parolasse. La nona Amábile l`era na santa dona che no la podea scoltar na bestema, cosi quando la ga scoltà la “catorita” discórer, la ga squasi perso í sentimenti e co í oci rabiosi la ga dito:...”menela via questa bruta bèstia, sensavergogna, malissiosa e dispetosa”.

Òstregha! Adesso come far?

Alora so visina che la zera sempre in cesa, ga ricordà quel prete  Genaro gavea un papagal vècio e che savea discórer tute l´e preghiere, anca la messa in latin el prete lo ga insegnà a dir. L`era un vero fenómeno. Così í ga pensà...-Menemo la “catorita” insieme del papagal del prete, che lu ghe insegna dir l`é orassion, così no la parla mai piú quele parolasse.

Domenega de matina dopo dea messa, co la concordansa del prete, í ga metesto la “catorita in gàbia insieme del papagal. Alora l`é bestiolete se ga vardà par un s-ciantin e vanti quel papagal parlasse, la “catorita” sensavergogna e malissiosa ga dito:-“Varda che mi son una scroa, se te vol sparir, desmissiete che mi son qua.

El papagal povereto dopo de questa sensavergognansa, el se ga indenocià zo e co le ale in sú ga fato un osamento così strondoso, come se guadagnasse la cucagna, el ga dito:-“Gràssie al cielo, grassiamile a tuti santi par scoltar le mie preghiere de tanti ani, parché ancoi ga vignesto mia ricompensa”.


Ademar R. Lizot

Dio te ensegna pregar - La prèdiga del Pupà Nostro difarente

segunda-feira, 26 de junho de 2017

La preghiera "Pupà Nostro" tuti lo cognosse mia vero? Ma sarà che lo femo come preghiamo? Quando si prega bisogna far stesso come te parli, ricordando che semoo tuti fradei e che per domandar perdon prima bisogna perdonar. Varda el vìdio che gavemo fato. Ze stato una prèdiga nel Programa Brasil Talian.

Per Amore - Por Amor

sexta-feira, 23 de junho de 2017

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar essa música, clique aqui.


Italiano
Tradução para português
Io conosco la tua strada
Ogni passo che farai
Le tue ansie chiuse e I vuoti
Sassi che allontanerai
Senza mai pensare che
Come roccia io ritorno in te
Io conosco I tuoi respiri
Tutto quello che non vuoi
Lo sai bene che non vivi
Riconoscerlo non puoi
E sarebbe come se
Questo cielo in fiamme
Ricadesse in me
Come scena su un attore
Per amore
Hai mai fatto niente
Solo per amore
Hai sfidato il vento e urlato mai
Diviso il cuore stesso
Pagato e riscomesso
Dietro questa mania
Che resta solo mia?
Per amore
Hai mai corso senza fiato
Per amore
Perso e ricominciato?
E devi dirlo adesso
Quanto di te ci hai messo
Quanto hai creduto tu
In questa bugia
E sarebbe come se
Questo fiume in piena
Risalisse a me
Come china al suo pittore
Per amore
Hai mai speso tutto quanto
La ragione
Il tuo orgoglio fino al pianto?
Lo sai sta sera resto
Non ho nessun pretesto
Soltanto una mania
Che resta forte e mia
Dentro quest'anima che strappi via
E te lo dico adesso
Sincero con me stesso
Quanto mi costa
Non saperti mia
E sarebbe come se
Tutto questo mare
Annegasse in me
Conheço o teu caminho.
Cada passo que farás.
Tua ânsia internas e o teu vazio.
Pedras que afastará.
Sem nunca pensar que,
Como uma rocha retorno pra ti.
Conheço teu respirar,
Tudo aquilo que não queres,
Sabe bem que não vives,
mas não reconhece isso.
Seria como se,
Este céu em chamas,
Caísse sobre mim,
Como o teatro sobre o ator.
Por amor,
Nunca fez nada?
Só por amor.
Nunca enfrentou o vento e gritou?
Não dividiu o mesmo coração?
Pagou e reapostou?
Atrás desta mani,
Que continua só minha.
Por amor,
Já correstes sem fôlego?
Por amor,
Perdeu e tentou outra vez?
E deves dizer agora
Quanto você já se dedicou
Quanto você acreditou
Nesta mentira.
Seria como se,
Todo este rio,
Viesse em minha direção,
Como a gravura sobre o seu pintor.
Por amor,
Nunca gastou tudo, até mesmo
a razão?
O teu orgulho em lagrimas?
Sabes que fico esta noite
Não tenho nenhum pretexto.
Apenas uma mania,
Que continua forte e minha
Dentro desta alma que chora a distância.
E te digo agora,
Sincero comigo mesmo,
Quanto me custa
não seres minha.
E é como se
Todo este mar,
Se escondesse dentro de mim.




Otanta ani de simplissità e generossità - Homenagem de aniversário em duas línguas

terça-feira, 20 de junho de 2017

Nostro Fradel Ventura - Otanta ani de simplissità e generossità

El giorno dea nàssita

El giorno 21 de giugno de 1937, mei genitori ga mai smentegà, parché í ricordi de quel giorno í zera par sempre rento de so cour. Così quando se domandea de quel giorno, í fea óci de felicità par dir che l`éra un giorno fredo che mai, gávea brina sora el gramado, erba e piante, brina anca par sora dei querti de scandole, na brina santíssima e bela stesso neve. In quel giorno nel paeselo dei noni, “Linha Bonita”, qua ntel la provínsia de San Piero e rento dea casa dea nona Carolina, casa granda e maestosa, co´l vignal e el giardino pien de fiori, ga nassesto un bambin, belo, co´i óci del color de cielo lìmpido sensa nùvola e a quel bambin i ga dato un nome de simplissità e pace... Ventura.

La infansa insieme dei noni

Le note bele de luna piena ga s-ciara la so infansa, insieme dei noni, dei genitori e dei zii. Del nono Umberto, co so capel Nigro, barba Bianca, el ga scòlta stòriete che mai piú ga desmantegà, parche le storiete che í noni conta, ze le più bele del mondo. Dea nona Carolina, na santa dona, che nó podea sentir na bestema, el ga proa dei dolci ornati co´l zulchero brilianti e anca la zupa de agnolini, la polenta e la fortàia a molar par ària un odor quel fea fadiga spetar rivar el mesdì. A la domenega de matina, zera lu che andea insieme del nono a mesa e dopo ntea bodega, intanto che nono zughea le carte, el guadagnea gassosa e dolci. Anca tuti giorni, insieme del nono, andea in cantina el mèio posto dea casa, parché gávea le bote piene de vin e le bachete piene de Salam e osacol. L`é stato la in cantina che intanto quel nono fea so riposo dopo mesdì el nostro fradel se anca picoleto el ga volesto proar dea pipa del nono, el volea molar par ària na fumana, magari el ga squasi perso í sentimenti de tanto forte che zera la pipa. Così in quelo vero paradiso ga transcoresto so infansa insieme dea amabilità, dea dolcessa dei noni e zii che insieme dea gente simples dea colônia, ga alsa sú so caráter pien de bontà e generosità.

La giuventù nel tempo dea simplissità e dea generosità

Nel tempo che la simplissità e la generosità l`era piú forte che la rogansa e la impafia, el ga pasà so gioventu. Ntea cità de Arvorezinha ga vivesto ani bei dea so vita, co amici de sinserità e ntea cità de Ilópolis el ga incontra la sposa dea so vita persona de caráter pien de bontà e insieme a ela ga edificà na fameia bela, con fioi de ànima granda e cour pien de generosità. Questa ze la so fortuna, parche la meio richeza deo omo ze la felissità de sempre veder so fameia in torno dea tola par magnar e senar, tuti insieme fraterni e felisse e par questa felissità no bisogna de luxi de regali.

Ànima de tossatel

La trupa de otanta ani ga s-ciara í so cavei e adesso í ze del medesmo color de quela brina santíssima e bela stesso neve che gávea ntel piante nel giorno che ga nassesto, tutavia la simplissità e la amabilità ga mai cambia rento de so ànima, l` é sempre stesso de quando el zera tossatel, che andea a caval, menar milio al molin e dopo ritornea co la farina par la mama pareciar la benedeta polenta. El ze ancora quel tossatel che andea a messa insieme dei noni a doménega de matina e dopo casa ghe piasea scoltar le stórie e insegnamenti del zio Minguim. El ze ancora quel cristian che parla sempre in talian, la nostra lengua materna. Così bisogna dir a tuti quel nostro fradel Ventura l`é un omo felisse, parche el Signor lo ga regala co na ànima de umiltà e dolcessa e un cour pien de generosità e simplissità e questi tributi í ze el testimònio dea grandessa de un cristian.

Ademar R. Lizot

Português
            
        
Nossa mãe Luiza e nosso pai Toni, jamais esqueceram o dia 21 de junho de 1937, pois as recordações daquele dia estavam para sempre dentro de seus corações e quando eles relembravam aquele dia, eu via a felicidade em seus olhos e depois com as palavras saindo do coração, eles falavam que aquele dia foi frio por demais, havia geada por sobre os gramados, ervas e plantas, geada também por sobre os telhados das casas, meu pai dizia: “ L´éra na brina santíssima e bela stesso neve”. Naquele dia, la na terra dos nonos, Linha Bonita, aqui na Província de São Pedro, na nossa Pátria Gaúcha e dentro da casa da nona Carolina, casa grande e bela, com o vinhal e na primavera o jardim florido, nasceu um menino, belo, com os olhos da cor do firmamento quando límpido sem nuvens, este menino foi batizado com um nome de simplicidade e paz... Ventura.

A infância junto com os avós

As noites lindas de lua cheia iluminaram a sua infância junto dos pais, nonos e tios. O nono Umberto de chapéu preto, barba branca, era rei e Papai-Noel, deste nono ele ouviu as primeiras histórias, que jamais esqueceu, pois as histórias que os nonos contam, são as mais belas do mundo. Da nona Carolina, que nas palavras de meu pai, era “na santa dona, che no la podea scoltar na bestema”, ele degustou doces e grostolis cobertos com açúcar e depois a sopa de capeletti, a polenta e a fortáia. Aos domingos sempre acompanhava os nonos a missa e depois na bodega enquanto o nono jogava “el quatrilho, el tré- sete”, ele ganhava gazosa e doces. Também era o companheiro do nono na cantina, o melhor lugar da casa, pois tinha as pipas cheias de vinho, as botijas com suco de uva e as prateleiras repletas de salames e queijos. Foi na cantina, que o nosso irmão embora ainda criança, quis provar do cachimbo do nono, enquanto este fazia a sua “sesteta dopo mesodi”, porem quase desmaiou de tanto forte que era o cachimbo. Assim naquele verdadeiro paraíso passou sua infância, junto da natureza e da gente simples da colônia, no aconchego do amor, da doçura dos nonos, pais e tios. Nesta convivência fraterna ele formou o seu caráter, pleno de bondade e generosidade. A simplicidade e a verde mata temperaram seu sangue, por isso ele jamais esqueceu aquele lugar e aquele tempo.

A juventude em Arvorezinha.

No tempo em que a simplicidade e a generosidade eram muito mais fortes que a arrogância e a empáfia, nosso irmão cresceu e ficou moço. Na cidade de Arvorezinha passou sua adolescência e juventude, ali viveu anos felizes e fraternos, com amizades sinceras. Na cidade de Ilópolis, conheceu sua esposa, pessoa possuidora de caráter pleno de bondade. Depois junto a ela, formou sua família com filhos de alma grande e coração nobre. Esta é a sua fortuna, esta a sua riqueza, pois o maior tesouro de um ser humano é ter sua família sempre unida. A felicidade maior é vela em torno da mesa nas refeições, fraternos e felizes e para isso não carece de luxos nem de riquezas.

Alma infantil

A tropilha de 80 invernos foi lhe branqueando as melenas e agora os seus cabelos estão da mesma cor daquela “brina santíssima e bela stesso neve” que tinha la na Linha Bonita no dia em que nasceu, porem nem mesmo 80 invernos mudaram sua alma de menino, ele ainda é “quelo tassatel” que com nove anos ia a cavalo levar o milho no moinho e depois voltava com a farinha, “ par la mama far la benedeta polenta”. É ainda “quelo bambim” que todos os domingos acompanhava os nonos na missa. É ainda aquele jovem que na cidade de Arvorezinha montou a rádio transmissora em parceria com o amigo Marconi. É o filho amoroso que todos os dias, la na cidade de Tapejara, de “matina bonora vanti l`é séi” ia matear com o pai e a mãe,numa confraria de afeto e amor e sempre falando em Talian, “ la nostra lengoa materna, el idioma co la piú bela sonoritá del mondo”. É ainda a mesma pessoa que ao longo da vida, apesar das dificuldades e tribulações, sempre trazia felicidade ao coração de nostra mama Luiza. Assim posso afirmar a todos que mio fratèllo Ventura é um homem feliz, porque é possuidor de uma alma plena de humildade e um coração generoso e estes são os requisitos, os atributos, que fazem a grandeza de um ser humano.

Felicitações

Parabéns, estimado irmão, parabéns pelos teus 80 anos, paz, saúde e felicidades e obrigado pelo exemplo de simplicidade e generosidade para todos nos. Meu agradecimento especial pelas histórias que me contas, sempre com talento singular, porque nestes momentos as palavras lhe saem da alma e do coração e me transportam de volta ao tempo de nossos nonos, aquele tempo de simplicidade e autenticidade, tempo em que nem todo o ouro das minas da terra era suficiente para comprar a honra de uma pessoa.

O sentimento no coração e a imaginação na alma

Ao finalizar quero que saibas “caríssimo fratèllo” que neste dia especial que festejamos teus 80 anos, em que tantas pessoas amigas e queridas vieram te parabenizar, eu tenho o sentimento no coração e nas retinas da alma a imagem “del nostro pupà Toni”. Fecho os olhos e o vejo ali sentado, fardando sua bombacha preferida, aquela de brim, cinzenta sem luxo, chapéu tapiadito na testa e juntinho a ele, segurando em sua mão, “nostra mama Luiza”, sempre bela, a coração valente de nossa família, com eles “la caríssima zia Beba”, alma de anjo que te considerava como filho, “ el zio Bibi co so bicier de vin”, ele que tantas vezes te carregou no colo e também “el zio Minguin, el profeta dea nostra fàmeia”. Eles também te saúdam com votos de paz e felicidades.

Ademar R. Lizot

Questo sucede a quei che ghe vol far le cose svelto - Isso acontece com os apressados

segunda-feira, 19 de junho de 2017

Talian

Dopo de tanto lavorà el Talian vá casa e dise per so fiol che ciapesse un caval svèlto che lu voleva ndar balar e forsi trovar una nova morosa.

El toso ga fato come el ga domandà, e così el uomo va a spasso e per la strada el ga trovà un génio che ga dito per lu così.

- Te pol fare trè desideri che te lo dào.
-  Beh prima mi volaria essere bel come el Tom Cruise
El génio ga fato!
- Adesso vóio le scarcele piene di soldi.
Eco, le scarsele zera piene.
-  E ancha mi vóio star con un sesso stesso de questo animale che son da star montà su!
Lera fato l'ùltimo desidèrio, però lu zera belche in ritardo e ga ndato suito al balo.

Ma quande lu ariva ntel balo va rento el bagno se varda in spècio e se vede pròprio bel, le scarcelle zera pieni de soldi e quando lu varda rento le braghe el oza.
- Porca pipa el ga mia ciapà la ègoa quel Bruto Can!

Português



Estava o Gaudério em sua estancia trabalhando, quando olhou para o relógio e exclamou assustado!
- Che! To mais atrasado que tartaruga em desfile de lebre! O fandango começa daqui a pouco, tche!!

Apressadíssimo, o gaúcho correu para a casa e no caminho falou pro guri que trabalhava na fazenda:

- Piá! Encilha ligeiro um animal pra mim que eu to loco de atrasado pro baile!
E o menino fez o que o Gaudério mandou. O gaúcho montou e se mandou correndo para chegar em tempo no baile. De repente, no meio do mato, surgiu um genio. O gaudério, mais branco que lenço de padre, se cagou todo:
- Coisa ruim! Por favor não me mate, tche!
- Calma gaúcho - respondeu o tristonho - Pelo contrário, vou te conceder três pedidos. Peça o que quiser.
- Ah, é assim? Pois então:
-Quero ser muito bonito!
- Encha minha guaiaca de dinheiro!
- E por último quero ter um orgão sexual igualzinho ao deste animal que estou montando!
- Pode ir pro baile - disse o gênio - vou te atender os desejos.
E o Gaudério chegou no fandango, atiçado. Foi pro banheiro conferir o resultado dos pedidos. Primeiro olhou no espelho e tava com o rosto do Tom Cruise. Depois abriu a guaiaca e era dinheiro que não cabia mais. Finalmente baixou a calca pra conferir o terceiro pedido:

- "PIÁ DE MERDA!!! ME ENCILHOU A ÉGUA!!!"





A surpresa de hoje e de ontem escrito em duas linguás - Enviado por Jacir Grando

sexta-feira, 16 de junho de 2017



A SURPRESA DE ONTEM E DE HOJE

Erechim, sexta-feira, 3 de julho de 2015.

Jornal Bom Vista.

Art. De Egidio Lazzarotto

Antigamente nos surpreendíamos quando encontrávamos alguém na rua com um celular na mão. Hoje a surpresa é quando encontramos alguém na rua ou sentado em um banco da praça folhando um livro. Se hoje vemos um jovem sentado no banco da praça ele esta com celular conectado no facebook ou Whatsapp. Não são apenas os jovens. As pessoas entre 40 e 50 de idade, também embarcaram na carona da tecnologia do celular. Ate pouco tempo para quem circulava pela Avenida Mauricio Cardoso se via muita gente de todas as faixas etárias sentados lendo um jornal ou livro.

Não ha muito tempo atrás, nos surpreendíamos quando circulávamos pelas estradas do interior quando encontrávamos um automóvel novo. Nos dias atuais o que nos surpreende é quando encontramos um cavaleiro ou uma carroça puxada por cavalos. No passado para quem morava no interior a novidade era embarcar no carro e dar uma volta, e agora o sonho de qualquer criança é embarcar em um cavalo ou numa carroça puxada por animais.

Há pouco mais de uma década quando alguém viajava de avião era uma grande novidade para a maioria da população. Quando alguém de nossas relações de amizade falava que faria uma viagem de avião era um fato inusitado e nos surpreendia pela coragem. Sendo que hoje em dia viajar de avião virou rotina e ficamos surpresos quando alguém nos relata que fez uma viagem ate São Paulo ou Rio de Janeiro de ônibus. Para muitos quem faz viagens de turismo a novidade não é mais o avião, mas sim viajar de ônibus.

Para quem nasceu no interior de Viadutos-RS a 13 quilômetros da sede e 18 quilômetros de Marcelino ramos-RS a única maneira para se deslocar era no lombo de um cavalo, carroça ou em cima de uma carroceria de um caminhão que transportava produtos agrícola. Pensar que hoje dificilmente se encontra neste caminho um cavaleiro e menos ainda uma carroça. Não é apenas este tipo de transporte, mas é difícil encontrar nas estradas do interior um veiculo com mais de dez anos de uso. Portanto, o que nos surpreende nos dias de hoje é ver alguém folhando um livro no banco da praça, ou passeando de cavalo ou carroça.

Outra evolução incrível vem do meio rural. Há pouco mais de duas décadas entre a maioria dos pequenos e médios agricultores, os únicos equipamentos disponíveis eram o arado, a carroça e uma trilhadeira. Atualmente são maquinas equipadas com GPS e software com tecnologia tão avançada, capaz de medir a umidade do solo e ate a rentabilidade de cada vaca e cada matriz de suíno. A medição de terra era feita por corda ou trena e hoje sentado na sacada de uma residência consegue fazer uma medição de terra.









TRADUÇÃO PARA O TALIAN

Jacir Luiz grando

Sti ani in drio zera sorprendente quando se catavano via par là strada uno con un telefono selular in man. Ncoi là sorpresa ze quando catemo qualche duno via pal là strada o senta zo in te um banco de là piassa vardando um libro. Se ncoi vedemo un gioveno senta in tel banco da piassa el ze con el selular coneta in tel facebook o Watsapp. No ze mia sol i gioveni. Le persone de 40 o 50 ano de età, anca i ze imbarcai in te là tenicologia del celular. Fin poco tempo par quei che caminava in te là Avenida Mauricio Cardoso se vedea tanta gente de tute le età sentai drio leder un giornal o un libro.

A poco tempo in drio, zera sorprendente quando in te là strada de là colonia se vedea um auto novo. In tei giorni de ncoi là sorpresa ze quando catemo un a caval o sino uma careta tirada par um caval. Na volta par quei che stea in colonia là novità zera montar su in te un auto e dar una passiada, e adesso el insonio dei tosatei ze montar su in te um caval o montar su in te una careta tirada par una bestia.

A poco piu de una dècada quando qualche duno viaiea de avion gera una gran novità par là maioransa de là populassion. Quando qualche duno de nostra relassion de amisade parlava che fava un viaio de avion gera un acontessimento inusita e se sorprendea per el coraio. In tel giorno de ncoi viaiar de avion ga vira una rotina e restemo sorpresi quando qualche duno dise che gà fato un viaio fin a São Paulo o Rio de Janero com là linia. Par tanti che fa viaii de turismo là novità no ze piu el avion, ma si viaiar con là linia.

Par quei che ze nassesti in tel interior de Viadutos-RS a 13 chilometri de là cita e 18 chilometri de Marcelino Ramos-RS là unica maniera de locomoverse gera in te là schena de un caval, careta o insima de una carosseria de un camignon che transportea produti agricoli. Pensar che in tel giorno de ncoi là dificolta ze incontrare in ten questa strada uno a caval e manco ncora una careta. No ze mia solo questo tipo de transporte, ma le fadiga incontrare in tele strade de là colonia un auto com de piu de diese ani. Pero, o che sorprende in tei giorni de ncoi ze veder uno senta zo in tela piassa drio leder um libro, ndando in volta a caval o careta.

Nantra evolussion incrivele là vien de dea colonia. A poco piu de due dechede tra a maioria dei agricultori i unichi echipamenti disponível gera el arado, una careta e una machina de bater el produto. Adesso ze machine echipae con GPS e software con tenologia avansada, che mesura là umita de dea tera e fin là rentabilità de cada vaca e cada matris de porco. Là mesura dele tere gera fata con una corda o là trena e ncoi sentai in in tel coridor de dea casa i ze boni e fare là mesura de dea tera.







Coral Ricordi del Véneto x são Domingos - Cantando Mèrica, Mèrica em Marau-RS

sábado, 10 de junho de 2017

La "Associação Italianiani in Brasile"(AIB) de Três Palmeiras-RS ga ndato a Marau-RS ntela Rota da Salamaria (strada dei salami) e la ga trovà el Grupo de Tersa età (pensionati) e ga fato tanta festa ensieme, varda adesso in questo vìdio i zera tuti de pansa piena, pena dopo disnar alora i se ga tacà cantar l'ino dela imigrassion taliana qua ntel Brasil. "Mèrica, Mèrica.
Bei momenti che el Coral Ricordi del Véneto ga vivesto

 Varda el vìdio:

Campana dea cesa

sexta-feira, 9 de junho de 2017

Che bela cosa na doménega de matina quando al cielo le campane dea cesa scomìnsia a sonar quel osamento così strondoso e belo, che ribomba su pai í monti e piani, l´é na sonada che vien del cielo, sacro e cristian. L`é un ciamamento ai cristiani a la casa dal Signor, par ringrassiarlo, co l`ànima piena de umiltà e serenità par domandargue la benedission con fede e speransa. Fede in Dio e so bontà e la speransa deo mondo mèio.

Ntea mia cità le campane dea cesa al cielo no le sona mai piú. La nostra cesa, catedral ntea cità de Passo Fundo RS, la ze bela e maestosa co´l campanário alsa sú al cielo e l`é anca un pecà che adesso parvia dea rogànsia de persone de ànima scarsa de sentimenti e religiosità, che nó le vol mea scoltarle, le ze imòbile, í ga fato na règola, par la proibission de sonar l`é campane dea nostra cesa.

Mi son del tempo dea amissìssia e dea simplissità, del tempo dei cumplimenti, bon giorno, bona sera, come steo e ancora de picoleto go imparà che la cosa piú importante e sublime dea doménega de matina, l`é andar a messa, par ringrassiar al Signor l`é cose bele e giuste.

Magari í tempi ga cambià, adesso al cielo le campane le no sona mai piú, le ze imòbile, bruti tempi, semo drio vìvere, tempi de persone scarse de sentimenti e religiosità, adesso l`é vergognoso dir bon giorno, bona sera, come steo. Saralo el mondo ribaltà a gambe in sú? Così l`é anca fadigoso catar na cesa piena de cristiani a la doménega de matina, insieme de tossatei co la vestimenta de festa.

Adesso quando go la gràssia de scoltar l`e campane de qualche altra cesa, me vien in ànima n`aria de felissità e in quel s-ciantin ritorno ntel tempo de quando zera picoleto e a doménega de matina, quando al cielo l`e campane dea cesa fea so osamento, saltea sú del leto, vestia de festa co´l mèio color, scarpe briliante, magnea due o tre fete de polenta e formàio, se anca fredo o piova, andea a messa, insieme dei noni, pupà e mama. L`era un momento de felissità che me manca abilità par descrìver la emossion rento del cour. Questi ricordi í ze par sempre rento dea mia scàtola dei ricordi.

Ademar R. Lizot

Bella Senza Ànima - Linda e sem alma - Zezé de Camargo e Luciano

quinta-feira, 8 de junho de 2017

Para ver letra e tradução de outras músicas aqui no Site Brasil Talian, clique aqui
Para baixar essa música, clique aqui


Italiano
Zezé de Camargo e Luciano

E adesso siediti
Su quella seggiola
Stavolta ascoltami
Senza interrompere
È tanto tempo che
Volevo dirtelo
Vivere insieme a te
È stato inutile
Tutto senz'allegria
Senza una lacrima
Niente da aggiungere
Ne da dividere

Nella tua trappola
Ci son caduto anch'io
Avanti il prossimo
Gli lascio il posto mio
Povero diavolo
Che pena mi fa
E quando a letto lui
Ti chiederà di piú
Glielo concederai
Perché tu fai cosi
Come sai fingere
Se ti fa comodo

Adesso so chi sei
E non ci soffro piú
E se verrai di là
Te lo dimostrerò
E questa volta tu
Te lo ricorderai
E adesso spogliati
Come sai fare tu
Ma non illuderti
Io non ci casco piú
Tu mi rimpiangerai
Bella senz'anima

Tradução para português


E agora sente
Naquela cadeira
Desta vez me escute
Sem me interromper
Há muito tempo que
Queria dizer isso
Viver junto com você
Foi inútil
Tudo sem alegria
Sem uma lágrima
Nada para acrescentar
Nem para dividir.

Na sua armadilha
Eu também cai
Adiante o próximo
Lhe deixo o lugar meu
Pobre diabo
Que pena me da
E quando na cama com ele
Pedirá ainda mais por mim
Você o concederá
Porque faz assim?
Como sabe fingir
Se lhe convém!

E agora eu sei quem você é
E não sofro mais por ti
E se virá no outro quarto
Eu demonstrarei
E desta vez você
Se lembrará
E agora tire a roupa
Como sabe você fazer
Mas não se iluda mais
Eu não me deixo enganar mais
Você vai chorar por mim
Mulher sem alma

El filò. Cosa ze el Filò? - O que é o filò? - Vídio

quarta-feira, 7 de junho de 2017

Tu sai cosa ze el Filò? In questa canson del Grupo Ricordi che fa con che ritornemo a i bon tempi se puo spiegare un puo. E dopo anca ndemo parlar un poco sora questo. La idèa de far questa publicassion ze dopo che la Associassion Taliana de Três Palmeiras ga fato un bel Filò ntel ùltimo sabo, 3 de giugno (Spùncia qua per veder le stampe). E se te ga piasesto de questa canson e vol veder lètera e tradussion, spùncia qua.

Se anca ti te ghe nostalgia dei bon tempi che se fea filà ntea casa dei parenti e amici condivide suito questa publicassion.
Scrive anca sul sito e Youtube Brasil Talian.

Nel Programa Sonar e Ciacolar - La Mondina

terça-feira, 6 de junho de 2017

El Programa Sonar e Ciacolar va in onda ogni sabi a le diese da matina ntela Ràdio Liberdade. Nel sabo, 3 de giugno Melquio Carteri e Jaciano Eccher ga cantà un per de cantade. Dalberto Rigo invesse ghe piase de racontar ciàcole.
Se te ga piasesto dela canson che gavemo cantà nel vìdio soto, spùncia qua e varda la lètera e anca la tradussion de questa bela sonata.
Per quei che non lo sa. "le mondine" èrano le done che lavoràvano in meso a le risàie (piantasson de riso). Ga anca un filme che se ciama Riso Amaro che raconta questa stòria.

Italiano Luca Stricagnoli fará show em Porto Alegre em outubro

segunda-feira, 5 de junho de 2017

O italiano Luca Stricagnoli, que se destaca entre os novos instrumentistas da cena da guitarra acústica, se apresentará em Porto Alegre no dia 5 de outubro. O show ocorre às 21h no Teatro do Bourbon Country (Túlio de Rose, 80), com ingressos entre R$ 60 e R$ 160 (inteira).

Stricagnoli já ultrapassou os limites da guitarra acústica e se adapta a todos os gêneros musicais, do pop ao rock, das trilhas às peças originais. Nascido em Varese, em 1991, o italiano começou a tocar violão clássico com 10 anos e aos poucos foi desenvolvendo um estilo original, incluindo performances com diferentes instrumentos combinados com maneiras não convencionais de tocar.

Suas interpretações de temas como "Sweet Child O’Mine", do Guns N’ Roses; "Thunderstruck", do AC/DC; e "Misirlou", de Dick Dale, tema do filme "Pulp Fiction" fizeram sucesso e impulsionaram a fama de Luca. Atualmente, atua em diversos país do mundo e seus vídeos têm milhões de visualizações.

Noticia sobre Itália ou italianos? É aqui mesmo: Site Brasil Talian
Fonte CP

Despacito in Italiano, véneto e altri - Despacito, paródia em italiano e outros dialetos


Selecionamos para você várias versões da música Despacito, em italiano e outros dialetos, caso algum dos vídeos deixar de funcionar, por favor nos informes pelo "aviso de link quebrado " ao lado esquerdo do Site Brasil Talian.

Selezioniamo per lei diverse versioni della musica Despacito, in italiano e altri dialetti se uno qualsiasi dei video lasciare di funzionare, rapporti via "avvertimento link interrotto" lato sinistro del sito Brasil Talian.




Adesso in italiano, Sei Sparito (Você está sumido, em italiano)
 

In bergamasco. Adess fa sito (agora cale-se, dialeto Bergamasco)


Altra in italiano: E Vegana(É vegetariana, mais uma em italiano)

 

Altra in italiano, Dimagrito (emagreceu, outra em italiano)

Imagens do Filò (Seconda Note Taliana) em Três Palmeiras-RS

sábado, 3 de junho de 2017

A Associação Italiani in Brasile (AIB) promoveu nesse sábado, 3 de junho de 2017 a Segunda Noite Italiana. O filó teve início por volta das 19:30 e teve muita cantoria, comilança, causos de todos os tipos, risos e muito vinho consumido. O evento busca resgatar os costumes de antigamente onde aconteciam os filòs (visitas noturnas) entre amigos e familiares. De uma maneira bem simples cada pessoa que chegou trouxe seu prato ou algo para beber, a mesa foi organizada, a cantoria se estendeu e o resultado você confere nas imagens abaixo

.

Antoninho Noi e la Ave Maria Picinina

sexta-feira, 2 de junho de 2017

Se trova taliani per tanti posti. Se trova taliani ntele bodeghe, nele piasse, giughi de bòcia, quatriglio, truco, nele bele cantade taliane. Ma ncoi gò scoperto che se trova taliani anca ndove ga mia taliani, si, fin nei alemani e brasiliani ze possìbile trovar taliani. Come el Antoninho Noi, cognome de tedesco ma el ga fato una prèdica per mi ntela ràdio.
Quando se vede gente che parla talian in meso la gente sensa vergògna gò speransa che la nostra léngoa la se svilupa ogni giorno.

Spùncia qua per veder un testo che soméia questo qua, mandà da Jacir Grando a un per de mesi.

Morre Delia Tonin, avó do Padre Ivair Tonin, confira uma gravação que fizemos com ela em 2014

quinta-feira, 1 de junho de 2017

Hoje, 01 de junho de 2017 queremos noticiar com muito pesar o falecimento de Délia Tonin, avó do nosso Padre Ivair Tonin aos 98 anos em Constantina-RS, Tivemos o prazer de gravar com ela por coincidência em maio de 2014. Confira matéria da época abaixo:

Talian


Nel di 21 di magio de 2014 gavemo fato la edission nùmero 9 del Programa La Voce Veneta, questa volta registrata  nela casa dela faméia Tonin sul la linea San Marco Costantina-RS. Gente bona Nilo e  Marino ensieme con le fémene, fiole e la nona Delia con 96 ani ei ga racontà un po 'dela so vita, quelo che fa ancoi e come ze stato difìssile a tanti ani in drio  lassiar el so paese, Tapejara-RS e venire de careta a Constantina fra 4 giorni e meso di viàio verzando strade con  manara, e segon.

Português

No dia 21 de Maio de 2014 gravamos a edição numero 9 do Programa La Voce Veneta, desta vez gravamos na casa da família Tonin, na Linha São Marcos, Constantina-RS. Simpáticos Nilo e Marino juntamente com suas esposas, filhas e a nona Delia com 96 anos contaram um pouco sobre suas vidas, o que fazem hoje e como foi difícil a muitos anos atrás deixar a terra natal, Tapejara-RS e vir de carroça para Constantina levando 4 dias e meio de viagem abrindo "picadas" a facão, machado e serrote.

Clique aqui para ver vídeo/Daghe un spuncion qua per vardar el video

Parta ouvir ou baixar o programa gravado na casa da Família Tonin, clique aqui!

Nilo Tonin

Marino Tonin

Padre Ivair Tonin e sua nona Delia Tonin



Família Tonin

Anca un rospo ga parla talian

Também um sapo falou italiano



Topo