Ciacolando ntela Quarantena - Ademar Lizot

quinta-feira, 30 de abril de 2020

Ascolta la stòria: 


                    Ciacolando ntela Quarantena

   In questi giorni grissi de quarantena, ga s-ciocà nte una mùcia de boche una  domanda...- Par che cosa  serve í vècii?  Quando go  scoltà questa  pèrfida domanda nte quel momento  go sentisto fin un malstar e el sentimento che  le persone ga perso la tramontana e che ghe manca un poco de Dio ntela so vita e de sta manera el mondo camina con destin a la perversità e i omeni al so pròpio fine. Ma pensandoghe sora quela[is1]  domanda, posso dir che la ze fondamentà nte una filosofia perversa in vigor in questi tempi de ambission fora de misura, in che se pensa solmente  nel lucro, l`é una pensamento che aferma che no se  mèrita mea viver nel  mondo chi nò ga più sirvintia e quela gente che acompagna questa filosofia    securamenti  i ze gente che no i ga gnanca una memòria afetiva e  paroni de una granda vanità,  el  vin che i beve l`é quel del  egoísmo che ghe fa far la ciuca dela   indifarensa e  dela arogansa e la so vita le un bàu inmunsia  de soldi, però  soratuto i ze gente che vive nte una  povertà  che fa fin pecà, la povertà dela indigensa spiritual, cossì  nò i ze mea boni de saver e nò i ga la capassità de risponder par che cosa serve i vècii,   parvia che i  se ga  slevà su scarsi de civiltà e fradelansa e sensa  umiltà par domandar ai vècii un consìlio e sensa la grandessa de saludarli con  rispeto,  ghe manca la sensibilità de sguardar ntele rughe dela veciaia le più bele scriture de sapiensa e dignità e nò i ze boni de capir che diventar vècii no le mea una malagrassia, ma si un guadagno che ciare persone ga la virtù de ciapar.
    Pensandoghe sora gaveria  gusto de saver qual che ze el sentimento  che se imparona del cuor de questa gente scarsa de memòria afetiva quando i so vècii sparir de questo mondo, che tipo de làgrime ghe core par el viso, furse i ze de quel tipo sensa làgrime, ma  pol èsser che i sèpie che un pianto nò dimonstra la fragilità de una persona, ma si la grandiossità de so ànima o,  furse i doperarà na frase o, meio un provèrbio par scriver qualche cosa inùtile e scarsa de sentimenti. Però go la sicuressa de dir che dopo de un tempo, i ricordi dei so vècii  scominsia a tormentar la so ànima e de sta manera i ga de sentir el tanto che l`é  tristo de veder  la solitudine de una bengala o una pipa, sensa el nono che ga partisto  e una furtiva làgrima  la ghe ga de corerghe zo par el viso nel s-ciantin de sguardar sbandonà rento de una cassetina, el fassoleto bianco  che zera dela nona, i ga de sentir s-ciocar el cuor de malinconia, quando  sguardar  picà nte un ciodo inrussinà el vècio capel che zera del pupà e ricordar che ani vanti abasso del quel pano negro co la ala scavensada in sù, gavea un omo de coraio, che  alsa su la so vita con onestità e dignità.   
    Par che cosa serve i vècii? La risposta par questa pèrfida  domanda, l`é  el nostro silensio  e nostra serenità par capir che solamente la ga vignesto fora de na mùcia de boche  parchè semo drio viver bruti tempi e co la sensassion de èsser caminando par strade longhe e silensiose de un paese deserto, de soto un  cielo nuvoloso in che i omeni i vol scampar via de i so prinsìpie e nò i ze mea boni de capir che la vita la ze ilimità ntela so durassion, el amor ntela so fradelansa e la alegria ntela so pienitù.
Ademar Lizot.
(trad.)                    Pra Que Servem os Velhos

     Por estes dias cinzentos de pandemia surgiu em muitas bocas uma pergunta...-Para que servem os velhos?  Após escutar esta questão perversa tive o sentimento de que as pessoas estão com algum transtorno  e o mundo caminha em direção a perversidade e os homens ao encontro de seu próprio fim e pensando no sentido desta pergunta posso dizer que ela está baseada numa filosofia perversa em vigor nestes tempos de ambição desmedida e que se pensa somente no lucro é um pensamento que  traz a afirmação de que quem não tem mais serventia, não serve para andar no mundo e isto me faz pensar que os seguidores  desta filosofia  tem uma frágil memória afetiva e possuidores de  vaidade, o vinho que bebem é o do egoísmo e embriagados de indiferença e arrogância fazem de suas vidas um grande baú de dinheiro,  porem  vivem na pior das pobrezas, a pobreza da indigência espiritual e assim sendo não tem a capacidade de saber para que servem os velhos, a   civilidade e fraternidade não estão entre suas qualidades, e não possuem humildade suficiente para pedir um conselho a um idoso e nem grandeza para cumprimenta-los respeitosamente, lhes falta sensibilidade para ver nas rugas da velhice as mais belas escrituras de sabedoria e dignidade.
    Qual o sentimento que se apodera do coração desta gente de frágil memória afetiva, quando seus velhos partirem deste mundo, que tipo de lagrimas escorem por suas faces, ou talvez nem lagrimas tenham, com certeza não saibem que um pranto não demostra a fragilidade de uma pessoa, mas sim a grandeza de sua alma. Talvez elaborem uma frase, ou melhor um proverbio, para escrever algo desprovido de sentimentos.  Mas com certeza, depois de algum tempo, as lembranças de seus entes-queridos torna-se um tormento para suas almas e assim eles poderão sentir o quanto é triste a solidão de uma bengala ausente de seu dono e uma furtiva lagrima há de correr pelas faces quando encontrarem no fundo de uma gaveta aquele lencinho branco que era da avó, sentirão um aperto no coração ao admirar o chapéu  que foi de seu pai, naquele momento ira lembrar que abaixo daquele traste velho tinha um homem de coragem que construí sua vida com honestidade e dignidade.
   Para que servem os velhos? A resposta para esta pérfida pergunta deve ser o nosso silencio e depois a nossa serenidade para entender que ela somente surgiu firme em muitas bocas porque estamos vivendo tempos difíceis com a sensação de caminhar por uma estrada longa e silenciosa de um país deserto e abaixo um céu cinzento em que os homens fogem de seus princípios e não tem a capacidade de entender que a vida é ilimitada em sua duração, o amor em sua fraternidade e a alegria em sua plenitude.
Ademar Lizot.


Inderìsso dela Felicità - Tradução de Endereço da felicidade

sexta-feira, 24 de abril de 2020


Para ver letra e tradução de outras músicas , clique aqui.
Para baixar e/ou ouvir essa música, clique aqui.




Tradução da música Endereço da Felicidade do Trio Parada Dura
Tradução, voz, edição e instrumentos Jaciano Eccher.

Talian

Nela casa verde con due finestrele
Nela strada vècia quando riva el fin
Dove che mi passo i pi beli momenti
Con una persona fior de gesumin
Ànima taliana, co’l cuore sincero
In quelo inderìssio sempre a me spetar
Ze la che mi trovo la felicità
In tra le montagne quando rivo là
la vien suito, me struca e scomìsia basar

Questa casa verde l’é un toco del cielo
La ga un fiumenelo de drio al potrer
Ze un mondo di sogni de tanta belessa
Ze una contentessa ascoltar i osei
Ze la che guadagno amor e caresse
Nela cità invesse son sempre a morir
Parché la me aspeta una rica persona
La pi bela dona de ànima bona
Che vive in meso a un giardino a fiorir

La ze na vecieta che ga i cavei bianchi
Co’l so viso stanco goba al caminar
Ma ancora laora par de qua e de la
La ze piena de afari quanto tribular
La ze la me mama, che vive lontano
Sempre aspetando el so fiol rivar
La caseta verza per me la piu bela
Parché è stata quela, che ensieme ai fradei
Co´l pupà e me mama mi zera d’star




Una Visita Spessial - Ademar Lizot

quarta-feira, 22 de abril de 2020

Ascolta la stòria: 


                                               
Una Visita Spessial       
   
Una volta la nona me ga dito che el cielo ze el posto andove và i nostri vècii, par èsser nantra volta quelo che i zera e dopo nte la garopa dei nostri sogni ritornar lìberi, sani e felice, par contar la stòria de nostre radice e pensandoghe sora la nona gavea pròpio rason, parchè a un per de ani indrio, come se fusse na stòria de raconti de fada, nte una note d`un giorno primaveril, go ricevesto la visita de mio pupà, el ga riva  ben montà nte un bel caval baio co màcie bianche e el se ga presentà co so capeleto in testa,  fassoleto  nel col e co la so vose meso cantada el me ga dito:..”Bona sera, son qua co`l permesso de San Pietro e permesso che desmonto, alora cossì viso a viso go restà sorpreso e co`i òcii spalancadi  go dito:..“ Vèrgine Maria, ma varda sol chi che capita qua,  vegné rentro, vegné rento e scusa che go restà pròpio sorpreso parvia che no`l imagineva mia che sto afar el podesse sucéderghe, ma per carità vegné rento e no sté mea de far serimónia, no sté mea cavar via i stivai, el capel e la scùria te pol picar su ntel ciodo dadrio dela porta,  e dopo te pol sentar in to caregon predileto in torno del fogon, e se te vol molar par ària nantra volta na fumana de to pipa,  go ricevesto un fun amareligno de quei pròpio bon e intanto che brustolemo trè o quatro fete de polenta, ciacolemo e bevemo vin, le un moscatel de alta gradoassion, pròpio  del to gusto, el ze regalo de nostro compare Guadagnin, l`é un vin bonìssimo par s-ciocar i bicieri e far  un brìdese a to visita, a questo momento spessial,  parchè   chi che podea maginarsela de poder sguardarlo nantra volta, cossì  in  carne e oss, gambe, bràssi e ntei lavri el  to  sorisso de fedùcia.  E come sté la mama, la fa ancora capei co la paia de formento, sicuramente la ze sempre bela con so fassoleto bianco in testa, drio moiar i fiori del giardin  paradiso,  margherite  gialde, tulipe che tira al blu e gilii bianchi come la fàcia dela  Madonina .  Caro pupà  tanti ani fà che tu sei partisto, ma bisognà che sèpie che go alsa su la mia vita polito e a ogni giorni sostegno el mio coraio co`l  to esèmpio de laoro, onestità e dignità,  però el tempo no passà mea sensa rason e le rughe le mostra la vera età,  cossì anca mi son meso vècio e ressegnà co la mia veciaia e soratuto co la gràssia de èsser nono, compagno de te e quando son drio ninar el mio nipotin e lu meso indormensà verde í òcii e el me ricognosse e con un sorisso nei lavri  me ciama de nonino, alora el mio cuor s-cioca de felicità. Caro pupà, cosa devo fare par ringrassiar la to visita? Gheto piasesto del moscatel del compare Guadagnin?  E el fun amareligno, bonìssimo no le mia vera? L`é un pecà che i mei nipotini no i ze mia casa, gaveria un grando gusto e orgòlio de presentarli a te.
   Cossì ga transcoresto quela note de un giorno primaveril a un per de ani indrio e quando l`éra ora de desmissiarse, parvia che el sol el zera drio  spontar e el gal ga scominsia el so osamento, alora el pupà co la abilità quel gavea de giovenot, el ga monta e dopo d`un colpo de spore ntele spale del baio co màcie bianche e el ga partisto con destin al quel  posto andove và i nostri vècii  par èsser nantra volta quelo quei zera e dopo ntela garopa dei nostri sogni ritornar lìberi, sani e felice par contar nantra volta la stòria dele nostre radice.
Ademar lizot.



(Tradução)
                        Uma Visita Especial
    Em uma noite de um dia primaveril e como se fosse uma história de contos de fada, recebi a visita de meu pai. Ele veio bem montado num cavalo baio com manchas brancas e se apresentou de chapéu na testa e lenço no pescoço e com uma voz meio cantada falou...”-Boa noite, aqui estou com a permissão de São Pedro e te peço permissão para desmontar.” Então assim face a face fiquei surpreso e com os olhos estalados lhe disse:..”-Virgem Maria, olha só quem aqui está...Desmonte e entre meu pai e desculpe se estou surpreso pois jamais poderia imaginar que isto pudesse acontecer, mas vamos entrar e por favor não faças cerimônia, não carece de tirar as botas, o chapéu e o relho podes pendurar no prego atrás da porta e depois podes sentar na tua cadeira predileta em volta do fogão, se quiseres fazer uma fumaça com teu palheiro, recebi um fumo amarelinho daqueles mesmo bons e enquanto 3 ou 4 fatias de polenta fritam  na chapa podemos conversar e beber um vinho bem do teu gosto, tenho um moscatel de alta graduação que ganhei de nosso compadre Guadagnin, é um vinho espetacular para brindar este momento especial em que posso velo outra vez em carne e osso, pernas e braços e nos lábios aquele teu sorriso de confiança. Mas quero muito saber da mamãe, é ainda bela com seu lencinho branco na testa, ainda faz chapéus com palha de trigo ou provavelmente ela está regando as flores do jardim dos céus, margaridas amarelas, tulipas que puxam para o azul celeste e copos de leite brancos como as faces dos anjos. Meu velho tantos anos fazem que tu partiste, mas quero que saibas que com vossos exemplos de trabalho, honestidade e dignidade, eu toquei a minha vida e todos os dias palanqueio a minha coragem. Porém o tempo não passa sem razão e as minhas rugas confirmam a minha idade, já sou velho e conformado com a minha velhice, mas quero dizer-te que tenho a fortuna de ser avô igual você e quando estou ninando meu netinho e ele meio adormecido abre os olhinhos e me reconhece, depois abre seu sorriso e me chama de avô, então meu coração estala de felicidade.
    Assim passou aquela noite de um dia primaveril e no momento de acordar o sol já despontava e o galo cantava, então meu velho demonstrando a destreza que tinha quando jovem, montou e esporeou as paletas do baio com manchas brancas e rumou com destino ao lugar para onde vão nossos velhos, para serem novamente o que eram e depois na garupa de nossos sonhos voltarem livres, sãos e felizes para novamente cotarem a história de nossas raízes.
Ademar Lizot.



Onde comprar livros italianos e talian

terça-feira, 21 de abril de 2020

Fiz um vídeos tempos atrás mostrando alguns de meus livros que tenho, tanto em TALIAN como em italiano. Caso você por algum motivo não tenha visto esse vídeo terá através dessa postagem a chance de ver. No vídeo eu explico onde consegui eles.
Existem centenas de livros interessantes e se eu pudesse teria todos eles, mas infelizmente "go mia la pianta che da soldi" (não tenho uma árvore que da dinheiro). Ler faz muito bem pra alma e para o nosso conhecimento.
Depois de ver o vídeo e as indicações que estão neles, clique aqui, para acessar o site da EST EDITORA

 Não deixe de se inscrever em nosso canal, clique aqui para acessar nosso canal no YouTube:

Morre mais uma importante figura do cenário TALIAN - Maria Amélia Arroque Gheller

sábado, 18 de abril de 2020

A prefeita de Serafina Corrêa, Maria Amélia Arroque Gheller, de 52 anos, morreu na madrugada deste sábado (18) no Hospital São Vicente de Paulo, em Passo Fundo. Segundo familiares, ela lutava contra um câncer.

Maria era cantora e compositora. Entre suas músicas a mais conhecida é a música Serafina que ela fez em homenagem a cidade de Serafina Correia.

Ela era irmã de um dos principais colunistas do Site Brasil Talian, Roberto Arroque. Nós do Site nos compadecemos e solidarizamos com a família enlutada. Confira o que uma das filhas da guerreira Maria Amélia Arroque Gheller escreveu nas redes sociais.

"Ela foi muito guerreira até o último segundo dessa luta contra o câncer. E graças as orações e ao carinho de todos vocês, ela teve oportunidade de permanecer conosco por muito mais tempo do que a própria medicina previa, vivendo momentos maravilhosos embora que com a doença. E foi abençoada com uma morte serena, tranquila. Temos certeza que ela está em paz. Ela é, foi um milagre. Ela é uma vitoriosa, desde sempre", escreveu Luísa Arroque Gheller.


El Vent Minuano - Ademar Lizot

quarta-feira, 15 de abril de 2020

Ascoltemo questa bela stòria:

 
                                                        
El Vent Minuano - Talian

  El gèmito del vent minuano l`é el gèmito dele  l`anime dei ìndii Charua, drio pianzer in melanconia e implorando in orassion, el  vien del sud pi profondo, oriundo  dele giassere dela Patagonia e sufiando e sobiando el vien zo in giro dela altessa dela montagneria par  pressipitàrse  ntela imensità del pampa Argentino, un stragrando tapeto verdo de soto de un cielo misterioso e ornà con diversi colori. Ntela Argentina e Uruguai el ga la denominassion de “pampero”  e  ntela solitùdine de una tera sensa ostàcoli el passà dominador come sel fusse un nemigo invisìbile, drio coionar e rider de tutiquanti, sempre subiando la so mùsica lùgobre, cavando làgrime dei òcii e un gèmito lamentoso dei povereti.  Squasi sempre  acompagnà dela piova che la vien zo in armonia e obediente ai so caprissi.  Nel so percorso invensìbile, a le volte el incontra una trupa de cavai selvàgii drio bever àqua ntela calmaria de un rieto transparente e a le volte incontra  la indifarensa de una maestosa piantona,  sentenària che ntela so gioventù la ga presensià  la braura, la dignità e la rovina  dei ìndii Charrua, i primi e legìtime paroni del pampa,  braura quando a colpi de lansa i ga combatesto infrontando s-ciope e canoni, dignità quando i ga  preferisso morir in combatimento, che viver come s-chiavi e rovina quando la crudeltà dei omeni bianchi ga strassinà quela brava gente.  In volta de quela maestosa pianta, el  minuano fa un saludo rispetoso e dopo in giro el fà la racolta dele ànime dei bravi charrua,  e cossì  velosse compagno de una  carga dela  cavaleria “farrapa”,   penetra ntei campi dela banda sanca del fiume Uruguai, alora el fà tremar i bovini, sfredessar le case, ingiessar le rècie e bacilar le fiame dei foghi dei galponi dele estànsie dela Provìnsia de San Pietro, el vien subiando un osamento terìbile, come se fusse i gridi d`guera  del cacique Don Sepé, lotando a colpi de daga e lansà par difénder la  maestosa ciesa de San Michele, cossì quei che i ga nassesto ntela Pàtria Pampeana  i dimonstra orgòlio in relassion al minuano, come se fusse un vantàgio suportar un vent cossì fastidioso, però bisogna capir che ntela so tradission el ze un ente-consagrà ntela so stòria scrita con tera e sàngue, e quando la luna stusa la lus del sol e la note  riposa  aflita ntele spale dela solitudine,  menando  insieme la malenconia e la desilussion,  alora el vent minuano  anuncia che ntel orisonte de un novo giorno,    el sol  ga de infiamar nantra volta i nostri sogni de pace e felicità.

Ademar Lizot.


(trad.)                 
      O Vento minuano.
  
          O gemido do vento minuano é o gemido das almas que de tristeza chorão, implorando por orações. É um vento que vem do mais profundo sul, oriundo das geleiras eternas da Patagônia e depois desce das alturas da cordilheira dos Andes para precipitar-se na imensidão do pampa argentino, um grande tapete verde, abaixo de um céu multicolorido. Na Argentina e no Uruguai ele é chamado de “Pampero”, e na solidão daquelas terras praticamente sem obstáculos ele corre soberano e dominador, como se fosse um inimigo invisível, assobiando sua música lúgubre, fazendo verter lágrimas dos olhos e gemidos lamentosos dos pobres. Quase sempre ele está acompanhado da chuva, que cai em harmonia e obedecendo seus caprichos. No seu percurso invencível, as vezes encontra uma tropa de cavalos selvagens bebendo água na calmaria deu um rio transparente, as vezes encontra a indiferença de uma arvore cetenária, que em sua juventude presenciou a bravura, dignidade e o genocídio dos índios Charruas, os primeiros e legítimos donos do pampa, bravura quando a golpes de lança enfrentaram fuzis e canhões, dignidade quando preferiram morrer lutando, do que viver como escravos e o genocídio quando foram estracinhados pela crueldade dos homens brancos. Depois o vento, como se estivesse acenando respeitosamente aquela majestosa arvore e girando suavemente faz o recolhimento das almas dos bravos charruas e assim brioso e veloz como uma carga da cavalaria Farrapa, penetra na banda esquerda do rio Uruguai, fazendo tremer os animais,  esfriar as casas,  gelar  as orelhas e vacilar os fogos nos galpões das estancias da Província de São Pedro. Vem assoprando furioso como se fosse os gritos de guerra dos bravos índios Guarani, que comandados pelo cacique Dom Sepé, a golpes de adaga e lança, defenderam a majestosa igreja de São Miguel.
E quando a lua apaga a luz do sol e a noite adormece aflita nos braços da solidão, trazendo tristeza e a desilusão, então o minuano anuncia que no horizonte de um novo dia o sol há de inflamar nossos sonhos de paz e felicidades.
Ademar lizot.


Como ze stato i primi ani qua in Brasile?

segunda-feira, 13 de abril de 2020

Testo pena soto el vìdio: 



Como ze stato i primi ani qua in Brasile?

Bon! Pena dopo de rivar al Brasil le faméie dei nostri antenati gaveva bisogno de rangiarse qua. Gavea bisogno de scominsiar tuto n’altra volta. Rabaltar le piante par far le so casete coerte de scandole e anca par piantar formento, mìlio, vignai. Far el porsil, la staola e tuto el resto.
Con la careta tirada a boi lori i fea le picade e ndea lontan de un posto a altro in cerca dei posti che ga vansà dei tedeschi rivadi un per de ani prima.
Ascoltemo cosa me ga dito Nona Delia Tonin, so nona del Prete Ivair Tonin, romai ela la ze in paradiso ma questa intervista gavemo fato in 2014.
Nona chi che ze vignesto dea Itàlia. So nono o so pare?

E come che se fea par ndar de una cità a l’altra quando se comprea una tera in um posto distante?

Questo ze stato un pìcolo vìdio par mostrarghe la stòria e soratuto la soferensa dei nostri antenati. Se te ga piasesto scrive qua soto che ndemo in serca dei nostri noni par intervistare. Lori i ga n’a mùcia de stòrie par racontare. E bisogna profitar fin che i ze vivi. Scrive qua soto anca el posto de dove te si drio vardar questo vìdio. Cossì possiamo sempre saver chi ze i nostri amici scriti su’l canal Brasil Talian.
Qua chi ga parlà ze stato Jaciano Eccher con imagine del film “Terra sem Lei” del gran amico Paulinho Zachetti qua de Corbèlia-PR, la cità dei fiori.

Oh Fiol mio carìsimo - Fábio Dalló

sábado, 11 de abril de 2020


Talian - Língua de imigrazione italiana in Brasile


Oh Fiol mio carìsimo, cosa sarà de ti a la Doménica de Olivo ?
- Oh Mama mia genetìssima, a la doménica de olivo sarò come un cavalier


Oh Fiol mio carìsimo, cosa sarà de ti al Luni Santo ?
- Oh Mama mia genetìssima, al luni santo sorò come un pelegrino che va a pelegrinare.


Oh Fiol mio carìsimo, cosa sarà de ti al Martedì Santo ?
 - Oh Mama genetìssima, al marti santo sarò come un agnèlo che va a la becaria.


Oh Fiol mio carìsimo, cosa sarà de ti al Mercoledì Santo ?
- Oh Mama mia genetìssima, al Mèrcole Santo sarò ligà su n'a colona con mila e siesento quaranta sie batitori.


Cosa sarà de ti el Zóbia Santo, oh Fiol mio carìsimo ?
- Al Zóbia Santo sarò su'l Monte del Calvàrio, oh Mama mia genetìssima!


Cosa sarà de ti al Vendre Santo, oh Fiol mio carìsimo ?
- Al Vendre Santo sarò su'l Santo Sepulcro, Oh Maria mia genetìssima,


Cosa sarà de ti al Sabo Santo, oh Fiol mio carìsimo ?
- Al Sabo Santo sarò come un grano de formento che nase sora la tera, oh Mama mia genetìssima,


Cosa sarà de ti a la Domenica di Pàscoa, oh Fiol mio carìsimo ?
- La Domenica de Pàscoa sarò el patrono dei cieli e dela tera, oh mama mia genetìssima!


Serapião e la so Scandalli - Ademar Lizot

segunda-feira, 6 de abril de 2020

Ascoltemo la stòria: 


                                                Serapião e la so Scandalli

   No se pol mea imaginar el mondo sensa mùsica, sensa el  son dela gaita che a tuti conquistà, la ze insieme del sonador un enti consagrà ntela nostra coltura e cossì zera  quel  che gavea sti ani ntela region del val del fiume taquari ai campi de Soledade, l`era un talentoso sonador de gaita e anca un rimador incansàvel, i so versi parlea de passion, tera e sàngue, l`era soratuto un poeta popolar sensa coltura e valente come un tigre.  “Serapião” zera el suo nome artìstico, el so vero nome nissun savea e fursi gnanca lu no`l savea.  Par el suo viso, se podea dir che el zera el resultado dela mescolansa de tedesco o talian  com na bùlgara kaingang, però bastava anca vardarghe i lavri par incòrzerse che`l gavea qualche antenato negro.  El zera un omo forte con de pi de metro e otanta de altessa, de mostàcii mal taiadi, sbassadi par sora dei lavri e ntela banda sanca del viso el gavea una bruta sicatris  che ndeva del lavro superior a la rècia e quei pi vècii i disea che l`éra conseguensa dela so fama de smoroson e quel bruto taio el gavea ciapà nte`una lota ferosse contra un omo geloso e sposo de una belìssima femena.  Quando el gavea 50 passà ani de eta, el zera um  solitàrio e se podea veder che la soferansa la ghe gavea assà profondi segnai, quando se domandea dela so fameia, el disea:-“Son pupà de ùndese fioi e nò son mea fiol de pupà spaventà”. El  gavea nassesto a le spale del fiume taquari sensa cognosser la so mare, morta ntel momento che el ga rivà a questo mondo,  de giovenot el ga perso el suo pupà, degola par un cortel maragato ntela revolussion del vinte trè, cossì el ga cressesto e el se ga fato omo laorando come ausiliar de tropiero e i primi soldi che el ga sparagnà el  ga compra una gaita de botoni, che el ga imparà a sonar sentà ntela ombria dei sinamoni, scoltando el cantar dele sigare iscar i giorni con so bacan de gridi e de ste modo  el ga conquistà fama de ecelente sonador. Ntel final dei ani sinquanta, par de pi de na volta el se presentà ntela radio “Farroupilha” de Porto alegro e anca ga fato el acompagnamento al  Teixeirinha, el pi importante artista del sud del Brasil.  
   El gavea una autèntica “Scandalli”, belìssima co i ornamenti d`argento e del tuto negra, co i foli bianchi e parona d`un son potente che fea el acompagnamento dela maestria de suo paron. Ricordo che  sempre quel vignea in nostra casa, el rivea sonando la mùsica predileta de mio pupà, el sotis “naransera”, un vero ino dela Provìnsia de San Pietro e quela melodia  fea vegner su na vibrassion in nostra ànima come se la fusse un clarin de guera ntel ùltimo ciamento. Dopo de quela “marca” el mio pupà ghe ofria un bicier de vin e el ghe disea”- Grássie Serapião e adesso na bela valsa par la mia Gigia la ndaria ben, mia vera?” Alora dopo de far un segno co la ala del capel el verdea nantra volta la gaita, come sel fusse drio verder el libro dela so vita, scrito con sentimento e passion e vignea fora un son gradévole e armonioso che fea imaginar  aurore luminose e crepùscoli pròpio bei co i ùltimi ràgii del sol drio far  un lampiagiamento nte l`aqua serena dela fontana.
    A le volte me par de sentir  strucarme el cuor che quel grando sonador no`l ga assà gnanca una gravassion e de sta manera lo ricordemo in silènsio e  el tempo l`é un signor che porta via squasi tuto, porta via i lamenti e anca le cose bele, tutavia el ga la grandessa de assar  i bei ricordi dela mùsica indesmentegàbile de quel grando artista, che a tanti ani el ga partisto de questo mondo, ben montà in suo caval, co la so Scandalli negra con ornamenti d`argento picada su par la squena, nte un troto garboso con destin ai campi fiorì del Paradiso.        




Ademar Lizot(Trad.)   

                     Serapião e sua Scandalli
Não consigo imaginar o mundo sem música, sem o som fascinante de uma gaita que a todos conquista, ela forma junto com o gaiteiro um ente-consagrado em nossa cultura, assim era o gaiteiro que existiu nos anos 50 e 60 do século passado na região do vale do rio taquari aos campos de Soledade. Era um talentoso gaiteiro e rimador incansável, seus versos falavam de paixão, terra e sangue, ara um poeta popular sem cultura e valente como um tigre.  “ Serapião”  era seu nome artístico, o nome verdadeiro ninguém sabia, penso que até ele não sabia ou voluntariamente o esqueceu. Ainda lembro de sua estampa... Pela sua   face se podia dizer que talvez ele fosse uma cruza de alemão ou italiano com índia kaingang, mas bastava olhar seus beiços para confirmar também algum antepassado da brava gente negra. Era um homem forte, mais de metro e oitenta de altura, de bigodes longos e mal aparrados e no lado esquerdo do rosto, tinha uma cicatriz que ia do beiço a orelha, a qual os mais velhos afirmavam que era resultado de sua fama de namorador e aquele feio talho ele havia recebido em uma feroz peleia contra um homem ciumento e esposo de uma bela mulher. Aos cinquenta anos de idade ele era um solitário e se podia ver no semblante que o sofrimento lhe havia deixado profundas marcas, quando se pedia de sua família assim ele respondia:..”-Sou pai de onze filhos e não sou filho de pai assustado.” Nasceu nas costas do rio taquari sem conhecer a mãe, falecida no momento do parto e ainda menino perdeu seu pai, degolado por um punhal maragato na revolução de 23. Assim ele cresceu e se fez homem trabalhando de auxiliar de tropeiro e depois de um tempo o primeiro dinheiro que conseguiu economizar comprou uma gaita de botões e depois  sentado a sombra dos cinamomos, ouvindo as cigarras riscarem as manhãs com seus gritos, ele aprendeu a toca-la e conquistou a fama de acordeonista. No final dos anos 50 apresentou-se na radio Farroupilha de Porto Alegre e também acompanhou em apresentações o Grande Teixeirinha.
   A sua gaita era uma autentica Scandalli, belíssima toda negra com o teclado de prata, foles brancos e dona de um som potente para fazer o acompanhamento da maestria do gaiteiro. Ainda lembro de quando ele vinha a nossa casa e chegava sempre executando o “xotes laranjeira”  a música  preferida de meu pai, era como se fosse o hino do Rio Grande antigo, e aquela melodia fazia vibrar a alma, como se fosse um clarim de guerra em seu ultimo chamamento. Depois daquela marca, meu pai lhe oferecia um copo de vinho e dizia:-“Grássias Serapião e agora se não é te pedir demais, teria gosto por uma bela valsa para dedica-la  a minha Luiza. Então depois de fazer um aceno com a aba do chapéu ele abria novamente a gaita, como quem abre o livro da sua vida, escrito com paixão e sentimento e a melodia daquela valsa fazia-nos imaginar auroras luminosas e belos crepúsculos com seus raios lampejando no espelho das aguadas.
  As vezes sinto até um aperto no coração por aquele grande gaiteiro não ter deixado nenhuma gravação e agora o lembremos em silencio pois o tempo é um senhor que leva tudo por diante, leva as lamentações e as coisas boas, mas ele também tem a grandeza de deixar em nossas lembranças os momentos  inesquecíveis que aquele grande artista nos proporcionou e que a tantos anos partiu e bem montado em seu  cavalo, com a Scandalli preta alçada nas costas, em um trote garboso com destino aos campos floridos do céu.
Ademar Lizot.

Primeira aluna a concluir o Novo Curso de Talian oferecido pelo nosso site.


Pra quem não sabe nosso CURSO DE  TALIAN foi atualizado e vem com tudo, muitas novidades vieram com a versão 2020.
Agora você tem acesso vitalício por uma plataforma especializada em cursos, questionários com respostas, recebe atualizações gratuitamente sempre que surgir e ainda quando conclui o curso recebe um CERTIFICADO DE CONCLUSÃO.
O curso foi lançado a poucos dias e já vários alunos adquiriam. Hoje apresentamos orgulhosamente a primeira aluna a concluir o curso, Loremi Loregian Penkal recebeu hoje seu certificado.

Quer saber mais sobre nosso curso de Talian clique aqui.
Para conhecer outros cursos oferecidos pelo Site Brasil Talian, clique aqui.

Preghiera contro le peste,epidemie e le malatie incuràbile.

Ascoltemo questa preghiera

 


Preghiera par la Vèrgine Maria contro le peste, epidemie e le malatie incuràbile.

Mama Santa e Imaculata,
Tanto pura e piena de gràssia,
Sìpia la nostra salvessa,
In questo perìcolo de disgràssia.

Eco la mama de Dio Uomo,
Che par noantri ga spario dela croce.

Cosa Domande Signora,
Che ve dighe no al bon Gesù?

Avogada Celeste,
De questa pòvera umanità,
Perdona Signora,
Ariva a noantri dela Divina maiestà.

Fenisse con la peste,
Poderosa Intersessora,
Com la testa ga massenà
 la bissa, inbroiona.

La natura Signora,
Al vostro Fiol ga rispeto
E el vostro Fiol che la goerna
Non resiste a la vostra domanda.

Àmem!

Par questo preghemo a la Madona la intersession
Soratuto in queste malatie che le vien dal niente e se sparpàia svelto afinché gavemo el aiuto de Dio parché suito siamo guaridi, che se trova suito el controle e che non siamo rovinati par queste malatie sensa guaridission.

Ave Maria piena de gràssia el signor ze con te, Benedeta sei tu fra le done e benedeto ze el fruto del to seno Gesù. Santa Marma mama de Dio prega par noantri pecatori adesso e nel’ora dela nostra morte cossì sai.

Óh Maria nassesta sensa pecato
Prega per noantri che ndemo in cerca de Ti!

Tradução
Oração à Virgem Maria contra as pestes, as epidemias e as doenças incuráveis


Arca Santa e Imaculada,
tão Pura e Cheia de Graça,
sede a nossa Salvação,
neste perigo de desgraças.

Eis a Mãe de Deus Humanado,
que por nós expirou na Cruz.

Que pedireis, ó Senhora,
que Vos negue o Bom Jesus?

Advogada Celeste,
desta pobre humanidade,
Perdão Senhora,
alcançai-nos, da Divina Majestade.

Dissipai a cruel peste,
Poderosa Intercessora,
com a cabeça esmagastes,
da serpente enganadora.

A natureza, Senhora,
ao Vosso Filho obedece
e o Vosso Filho que a rege,
não resiste à Vossa prece.

Amém!

Por isso rezemos e pedimos a Nossa Senhora sua intercessão
Sobretudo nessas doenças que surgem e que se espalham rapidamente para que tenhamos o auxílio Divino, para que em breve aja uma cura, haja um controle, para que não sejamos atingidos pelas pestes doenças incuráveis

Ave Maria....

Óh Maria concebida sem pecado
rogai por nós que recorremos a vós!


Tradução e postagem: Jaciano Eccher
Enviada por:
Josiane Gabriela Sbardelotto
Projeto de resgate histórico/cultural: Boa Esperança Colonização & Evolução


Cursos oferecidos pelo Site Brasil Talian

sexta-feira, 3 de abril de 2020

Caros amigos leitores do Site Brasil Talian, pra você que mora no Brasil ou em outro pais até mesmo na Itália porque não? Temos um CURSO DE TALIAN 100% on line pra você.
Nosso Curso de Talian está hospedado na plataforma Udemy, uma plataforma especializada para quem quer fazer cursos on line no conforto da sua casa.
Ao comprar nosso Curso de Talian você terá acesso vitalício, certificado de conclusão, material extra e será notificado sempre que o curso tiver qualquer tipo de atualização ou for incluído aula nova sem precisar pagar mais nada por isso. O preço é único, ou seja ao clicar aqui ou no link que deixarei abaixo você consulta o valor atualizado e ainda pode parcelar no cartão se quiser.
Aprenda Talian, a Língua de Imigração Italiana do Brasil por um preço bem baixo e mantenha viva essa herança cultural que nossos antepassados nos deixaram. Ao clicar no link abaixo você acessa a página da Udemy para conferir o valor atualizado.

Clique aqui para acessar o CURSO DE TALIAN.

Outro curso que temos para oferecer a você é o CURSO DE MÚSICA ITALIANA, esse curso é indicado para você que tem um grupo musical italiano, ou um coral, ou ainda faz parte de uma entidade ligada a cultura italiana. Nele você vai aprender a melodia, pronúncia correta e tradução de várias músicas italianas e nesse caso falamos de todos os dialetos. O Curso de Música Italiana além de ensinar o que você já viu acima ainda te oferece um amplo enriquecimento de seus conhecimentos históricos e culturais porque muitas curiosidades sobre a música você vai aprender. Além do mais no final do curso tem um b
BÔNUS SURPRESA.

Clique aqui para acessar e ter mais informações sobre o CURSO DE MÚSICA ITALIANA.

Outro curso que acabamos de lançar é o CURSO DE PORTUGUÊS PARA ITALIANOS, ideal para você que mora na Itália e quer aprender o básico da Língua Portuguesa.

E per ultimo il CORSO DI PORTOGHESE PER GLI ITALIANI, ideale per coloro che vivono in Italia e vogliono imparare le basi dell portoghese. Per informazione su questo corso cliccare qui o nel link sotto.
Clicca qui per informazioni sul corso di portoghese.


Topo